NS in twee maand tijd 4700 schadeclaims bij WOII-loket

Die 4700 is nogal een flink getal. Het daadwerkelijke aantal slachtoffers die een aanvraag hebben ingediend, ligt op 500. Ruim 3800 aanvragen komen van kinderen van slachtoffers en zo'n 400 van weduwen, weduwnaars en erfgenamen.

In eerste instantie klinkt het wat raar dat de NS een loket heeft voor zulke schadevergoedingen. Je zou zeggen dat ze onder de bezetting weinig keus hadden. En dat ook andere groepen dan de directe slachtoffers zelf aanvragen doen. Maar kennelijk werd de NS voor elke rit naar de kampen betaald met geld dat van de slachtoffers afkomstig was: geroofd dus.

Ieder slachtoffer kan een maximale tegemoetkoming verwachten van 15.000 euro, als de aanvraag wordt goedgekeurd. Oude mensen krijgen voorrang bij deze procedure.

Dit soort kwesties leiden vaak tot verhitte debatten. De vraag is namelijk of je schuld af kunt kopen en als dat kan, met welk bedrag? Hoe druk je dergelijk leed uit in geld? En is daarmee de zaak dan ook afgedaan? Is het überhaupt geen mosterd naar de maaltijd?

Ik hoop dat het voor de mensen die zo'n claim goedgekeurd krijgen, ook daadwerkelijk iets doet om hun leed te verzachten, maar in alle eerlijkheid ben ik er bang voor dat dat niet zal gebeuren. Misschien dat het leed wel even kan worden overstemd door wat vreugde die met het geld in het leven kan worden geroepen. Dan denk ik bijvoorbeeld aan een reisje met (klein-)kinderen. Het biedt de mogelijkheid om mooie herinneringen te creëren.