Noorse regering toont verstand in migrantencrisis: "We willen niet zoals Zweden zijn"

Noorwegen toont aan dat er nog iets van verstand bestaat in Scandinavië als het gaat om de aanpak van de migrantencrisis waar Europa nog steeds mee worstelt. "Het Zweedse model werkt niet" aldus de Noorse minister van Integratie. Het Zweedse model - of beter het gebrek aan een model - is opvallend binnen Europa. Waar de meeste landen migranten liever aan de andere kant van hun grenzen houden, heeft Zweden altijd iedereen verwelkomd. Aan de ene kant moeten ze dat natuurlijk zelf weten, maar andere landen hebben hier wel degelijk last van gehad. Zweden ligt immers niet bepaald in de buurt van Syrië en Irak, en gelukszoekers moeten dan ook door aardig wat landen reizen alvorens ze in het beloofde land van uitkeringen en gratis woningen aankomen. En dat zet een enorme druk op landen als Duitsland en Denemarken: dit laatste land heeft zelf redelijk strenge immigratieprocedures, maar zat wel met alle doorreizende illegalen in haar maag. Niet verwonderlijk dus dat de Deense regering uiteindelijk besloot om de grens met Zweden en Duitsland weer te gaan controleren.

Maar los van alle problemen die Zweden voor de rest van Europa veroorzaakt, wordt het ook steeds duidelijker dat het land zelf in de problemen zit. Hoewel men daar nog eerder zou verkondigen dat olifanten kunnen vliegen dan dat migranten voor problemen kunnen zorgen, ziet buurland Noorwegen wel hoe het fout gaat in de Zweedse steden. De opvanglocaties barsten uit hun voegen, en zelfs de linkse media in het land kunnen niet langer zwijgen over verkrachtingen en andere misdaden die naar alle waarschijnlijkheid door nieuwskomers daar zijn gepleegd.

De Noorse minister, Sylvie Listhaug, denkt dat vooral het toewijzen van woonplaatsen een belangrijk verschil is tussen de twee Scandinavische staten. In Zweden mogen migranten zelf weten waar ze gaan wonen, waardoor enorme ghetto's zijn ontstaan in steden als Malmö waar bendes de dienst uitmaken en je als blanke Zweed nauwelijks nog veilig over straat kunt. Dit beleid staat lijnrecht tegenover het Noorse beleid, dat er juist op gericht is migranten te verspreiden over het land, zodat dit soort probleemplekken niet ontstaan.

En er lijkt een kern van waarheid in deze redenatie te zitten: de kans op radicalisering is veel groter onder mensen die wonen in dit soort broeiplekken. Om maar een voorbeeld te noemen: de daders van de aanslagen in Parijs en Brussel hebben veel van hun voorbereidingen in de Belgische probleemwijk Molenbeek gedaan.

Noorwegen wil dan ook nog strenger worden wat betreft het toelaten en plaatsen van immigranten in haar eigen land. Het is misschien nog steeds geen ideale situatie, maar het is al een stap in de goede richting. Europese landen moeten misschien niet per se streven om zoals Noorwegen te worden, maar alles is altijd nog beter dan een Zweden te zijn.