Non-binaire Oscar overtuigt docenten van genderwaanzin: 'Ik word het liefst aangesproken met 'hen' en 'hun'.'

Wanneer iemand zichzelf als non-binair heeft bestempeld dan is er de verwachting dat er ook een soort 'coming out' volgt, net zoals bij homo's die uit de kast komen. Het lijkt wel een soort ritueel van zelfacceptatie te zijn geworden dat 'publiekelijk' wordt geëtaleerd. En dus is het voor de redactie van de Tubantia "dapper" dat Oscar deze mail stuurt.

Maar daar houdt de vergelijking ook wel op, want deze stunt van Oscar is van een totaal andere aard. Een homo die uit de kast komt heeft dat aspect van zijn persoonlijkheid geaccepteerd en wil verder gewoon normaal behandeld worden. Zo iemand vraagt/eist bij het 'uit de kast komen' geen speciale behandeling van z'n sociale omgeving.

Oscar doet dat dus wel. Die wil graag een aparte set regels voor (deels) zijn vermeende identiteit en eigent zich gewoon allerlei persoonlijke- en bezittelijke voornaamwoorden toe. Non-binaire mensen kunnen kennelijk niet gewoon voor het één óf het ander kiezen, want om één of andere reden komen ze altijd uit bij onlogische voornaamwoorden, of hebben ze zelfs zelfbedachte voornaamwoorden nodig om zich fijn te kunnen voelen met wie ze (denken te) zijn.

En wie daar tegenin gaat is natuurlijk meteen een botte lul en een 'non-binairofoob' of maakt zich weer schuldig aan een '-isme'. Want meegaan met die onzin is een teken van respect en dus van 'basale menselijke waarden'. Het is toch te gek voor woorden dat men het kennelijk normaal of zelfs goed is gaan vinden dat de rest van de maatschappij zich maar moet schikken naar zo'n verzoek? Oscar gaat er heus niet dood aan als 'ie moet kiezen uit 'hij', 'zij', of desnoods allebei. Laten we met z'n allen alsjeblieft wel een beetje normaal blijven doen.