Nog even nagruwelen: de drie meest afschrikwekkende vlogs van DENK van 2017

Het was januari toen de verkiezingscampagne voor de Tweede Kamerverkiezingen van maart dit jaar dan toch écht losgingen. De feestdagen lagen weer achter ons, wat betekende dat we onze aandacht toch echt moesten gaan verleggen van Kerstkalkoenen, oliebollen, vuurwerk en champagne naar lijsttrekkers met loze beloftes, campagnerethoriek en natuurlijk... vlogs van DENK. Deze beeldende taktiek om potentiële kiezers te bereiken werd ook veelvuldig toegepast, en de kick-off van de campagnereeks vond plaats met een korte video vanuit Nijmegen. Hierin deed Tunahan Kuzu één belangrijke belofte: Nederland zou nog véél meer van DENK gaan zien de komende maanden. En helaas: hier maakte hij zijn beloftes zowaar eens een keer waar.

Het werd maart - de maand waarin Nederland dan toch echt naar de stembus zou gaan. DENK had zich - zoals in het vorige filmpje beloofd - overal en nergens in Nederland laten zien. Genoeg DENK dus, zou je denken, maar niet bleek minder waar: de partij zette zichzelf nog eens in de spotlights door niet te berichten over het heden, maar even terug te blikken op vroeger.

En wel met een uiterst asociaal filmpje van Tunahan Kuzu, die met geheel misplaatste trots deed wat je zou verwachten van uiterst succesvolle politici in hun pensioenjaren: terugkijken op zijn 'politieke prestaties'. Die zijn natuurlijk nul komma nul: niet zo gek dus dat hij aankwam met misschien wel deeest misselijkmakende vlog uit de DENK-geschiedenis. Bij het bekijken van de video zie je dat de partijchef in zijn politieke loopbaan eigenlijk maar één ding heeft weten te doen: andere politici schaamteloos schofferen. We zien hoe Kuzu asociaal weigert om de hand van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu - een democratisch verkozen regeringshoofd op staatsbezoek - te schudden, en hoe Geert Wilders gelijk wordt gesteld aan de gestoorde massamoordenaar Anders Breivik. Enfin: see for yourself.

We spoelen door naar oktober. Hoewel de DENK-bobo's de hele zomer pleite waren richting landen als Turkije - terwijl bijvoorbeeld Geert Wilders ook tijdens dat reces gewoon zich bleef inzetten voor Nederland - vonden ze het bijzonder lastig om weer in ons regenachtige landje te zijn. Daarom boekte de drie-eenheid van DENK - Kuzu, Azarkan en Öztürk - nog even een snoepreisje naar het warme Suriname. Daar combineerden ze meteen het aangename met het nuttige, door op smerige wijze met voorstellen te komen die er natuurlijk puur op gericht waren om de Surinaamse gemeenschap in Nederland richting hun partij te drijven.

Wat die voorstellen dan waren? Nouja, het kwam eigenlijk allemaal neer op het weggeven van cadeautjes aan landen als Suriname waar nogal dubieuze figuren aan de macht zijn. Neem bijvoorbeeld het idee dat wij bij moeten springen bij het saneren van huizen op asbest, puur en alleen omdat wij die huizen - toen Suriname nog een kolonie was - gebouwd hebben. Dat een land met het uitroepen van de onafhankelijkheid zélf verantwoordelijk wordt voor dat soort dingen - je bent immers onafhankelijk bij goede én slechte zaken - negeren de heren hier natuurlijk even leuk. Maar dat zijn we wel van ze gewend natuurlijk: tijd dus voor Nederland om hen in 2018 eenzelfde soort behandeling te geven!