Noem me maar gewoon Máxima

Wat zijn we in dit land toch een dubbelzinnig volkje. Enerzijds steken we massaal de draak met de trits God-Nederland en Oranje, waarbij vooral God weggemoffeld is. Anderzijds met een te plat koningslied hebben we ook weer geen millimeter op.

Dat de huidige generatie Oranjes debet is aan een verplatting van het koningschap staat buiten kijf. Onder het mom van ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’ sloot Bea en nu ook haar kroost met hun gevolg massaal multicultureel Nederland in de armen, is de nieuwe koning niet voornemens een kerkdienst te bezoeken op 30 april en is er volgens zijn Argentijnse echtgenote niet zoiets als een Nederlandse cultuur.

Kortom: het huidige Koningshuis is behoorlijk gepolitiseerd en daarmee bewijzen de Oranjes onomwonden lippendienst aan diegenen die toch al een broertje dood hebben aan het historisch besef van dit land. Uit niets blijkt dat de aanstaande koning de onder gestofte bovengenoemde trits zou willen revalitiseren. Liever laat deze erfopvolger zich onderdompelen in volks vermaak met bedenkelijke vertegenwoordigers daarvan als Ali B en Paul de Leeuw. Lieden die ruiterlijk erkennen de erosie van God in de Nederlandse samenleving toe te juichen en daarmee een cultuur van hedonisme en doorgeschoten individualisering aan te jagen.

Het valt in ieder geval toe te juichen dat het plebs het koningslied heeft afgeschoten, maar zoals altijd heeft men ook weer geen alternatief voorhanden. Dat is symptomatisch voor een seculiere samenleving. Men heeft gewoonweg geen alternatief. Het Wilhelmus? Prachtig alternatief!  Maar, niet voor de Lee Towersen en Ali B’s als frontliniestrijders van het vrijheid-blijheid-gevoel. Seculier denken verhoudt zich niet zonder kleerscheuren tot een lied met verticale wijsheden.

Het koningshuis had en heeft de duurzame opdracht zich te nestelen onder de aangename reuk van de Koning der koningen. Nu men dat verzaakt kan er weinig zegen liggen op het komende koningschap van Willem-Alexander.

Oranje onder?