Ed Nijpels in Buitenhof over energieakkoord en windmolens

Windenergie en desinformatie vormen een Siamese tweeling.

Voormalig VVD–leider, voormalig minister van milieu, voormalig enz. enz., Ed Nijpels, is aangesteld als bewaker van het energieakkoord. Daarover werd hij afgelopen zondag door Pieter Jan Hagens geïnterviewd in Buitenhof.

Hij stak de loftrompet over het energieakkoord. We komen met dit akkoord in de toptien van duurzame landen, zo zei hij. Maar desgevraagd kon hij nog niet zeggen wanneer.

Nijpels:

Nederland bungelt onderaan in alle lijstjes van duurzame energie. Dat betekent dat we nog een geweldige stap dienen te zetten willen we in 2020 doen, niet alleen wat we zelf willen, maar wat de Europese Unie ons heeft opgelegd!

Tja, willen 'we' dat wel? Dat vraag ik mij af. Via de officiële duurzaamheidspropaganda hebben we nog nooit mogen vernemen wat het precies kost en wat het oplevert. Kees le Pair en de 'Groep van elf' hebben dat wèl uitgerekend. Resultaat? Het kost een vermogen (meer dan alle 'grote projecten' bij elkaar, zoals de JSF, de Betuwelijn enz. enz.) en je krijgt er niets voor terug: geen besparing van fossiele brandstof, geen verminderde uitstoot van CO2 en geen klimaateffect.

En wat te denken van de uitspraak dat de Europese Unie ons dat heeft opgelegd? Hoe gaan die dingen? Als een land merkt dat een bepaald beleid tegen zijn nationale belangen ingaat, mobiliseert  het zijn diplomatieke apparaat om een verandering van het EU–beleid te bewerkstelligen. Het lobbyt daarbij bij andere landen om zoveel mogelijk medestanders te krijgen. De Nederlandse diplomatie doet het tegenovergestelde op dit terrein. In een één–twéétje met de eurocraten dringt het aan op strengere normen. Vervolgens wijst men naar 'Brussel' als de autoriteit die ons die strenge normen oplegt. Tja, zo gaan die dingen.

Nijpels:

Duitsland gaat in de komende jaren per jaar evenveel doen als wat wij in zijn totaliteit nu hebben!

Dat valt nog maar te bezien. Twee vooraanstaande Duitse politici en één topeconoom hebben zich de laatste weken kritisch uitgelaten over de Energiewende. Het zijn de minister van economische zaken en energie, Sigmar Gabriel, oud–bondskanselier Gerhard Schröder en de vooraanstaande econoom Hans Werner Sinn.

Bovendien krabbelt ook de EU terug van het nefaste decarboniseringsbeleid. Maar ja, als men geen DDS leest, is men hiervan natuurlijk niet op de hoogte.

Op enig moment bracht Pieter Jan Hagens het gesprek op de in NRC Handelsblad gepubliceerde kritiek van Albert Stienstra en Richard Tol op de windmolenplannen van de regering. Hij wees ook op de kritiek van het Nationaal Kritisch Platform Windenergie (maar bedoelde waarschijnlijk die van de 'Groep van elf').

Nijpels wees deze kritiek van de hand.

Nijpels:

[Een deel van] deze mensen is überhaupt tegen het klimaatbeleid. Die vinden dat er geen sprake is van opwarming van de aarde. Die discussie zullen we maar even niet voeren.

Nee, dat moeten we vooral maar niet doen, want dat zou wel eens een erg vervelende discussie kunnen worden. Immers, de opwarming is al 17 jaar geleden gestopt en de mainstream klimatologen zitten met de handen in het haar om een verklaring te vinden voor de opwarmings'pauze'. 'If you can't explain the pause, you can't explain the cause.

Nijpels:

Het gaat ook om mensen die zeggen dat de berekeningen niet deugen. Maar de planbureau's hebben naar de berekeningen van het energieakkoord gekeken. En die planbureau's hebben ook aangegeven: het kan!

Kijk en luister verder hier (vanaf 37.15).

Ja, letterlijk is dit waar, althans wat één planbureau, het CPB, betreft. De andere instantie was het Economisch Instituut voor de Bouw (EIB). En het werkwoord 'gekeken' is in dit verband ook correct, want veel meer was het niet. Maar er valt meer over te zeggen.

Citaat uit de brief van de 'Groep van elf' aan minister Kamp:

Excellentie,

Het ministerie van BZK heeft het Economisch Instituut voor de Bouw, EIB, op verzoek van de SER gevraagd om de maatregelen in het SER Energieakkoord te analyseren op hun economische doorwerking. Het resultaat verscheen onlangs (SER Energieakkoord Macro-economische doorwerking EIB, 20 september 2013). De uitkomst, 6 miljard Euro, verbaasde ons. Nadat bekend werd wat de totale kosten - molenbouw, installatie en netaansluiting - van het Gemini windpark zijn, kon eindelijk een betrouwbare schatting worden gemaakt van de kosten van het totaal van de wind op zee plannen. Die berekening (F. Udo: Windenergie. Wie betaalt de rekening in 2020) is gepubliceerd op het WWW. Hij sluit op een bedrag van 19 miljard voor de kosten van 'wind op land en zee samen'.

Dr. Udo nam daarop contact op met het EIB. Dat bleek anders dan in de pers was gemeld niet zelf alle berekeningen te hebben gedaan, maar zich te baseren op cijfers afkomstig van het ECN. Daarop volgde contact met het ECN. De weergave van de correspondentie leest u in bijgaande notitie, die door ons allen is gecontroleerd.

Het blijkt dat het basisrapport van het ECN aannames bevat, bijvoorbeeld omtrent kostenverlaging als gevolg van opgedane ervaring, die door de kostenontwikkeling van de laatste 10 jaar is gelogenstraft. Er trad een aanzienlijke kostenverhoging op: 40% elke 5 jaar. Verder bleek uit de reactie van het ECN dat het niet alle relevante kosten heeft vermeld, waardoor de EIB berekening op losse schroeven staat. De correct berekende kosten van wind op zee bijvoorbeeld zijn in werkelijkheid een factor vijf hoger, zoals de notitie laat zien.

Hiermee zijn de resultaten van het EIB onbruikbaar als doorrekening van de gevolgen van het Energieakkoord.

Op 14 juni 2013 publiceerde het Centraal Planbureau “op verzoek van het ministerie van Economische Zaken en het ministerie van Infrastructuur en Milieu” een notitie: ‘Structuurvisie wind op land’. Centraal daarin staat de opstelling van 6 GW capaciteit bestaande uit 2,5 GW reeds aanwezig en 3,5 GW additioneel. Samen zouden die jaarlijks 16,8 TWh opbrengen. Een dergelijke opbrengst impliceert een gemiddelde capaciteitsfactor, CF, van 32%. De bestaande molens hebben een CF van 22%, dus de nieuwe zouden een CF van 40% hebben. Dat is veel te hoog gegrepen voor wind op land. Hieruit volgt, dat de berekende baten in het CPB rapport met 20 tot 25% naar beneden moeten worden bijgesteld.

Hiermee zijn ook de conclusies van het CPB rapport irrelevant geworden.

Aldus de brief.

Ed Nijpels heeft deze brief ontvangen en zou de inhoud er van moeten kennen. Hij heeft er niet op gereageerd, zoals viel te verwachten. Toch wekt hij de indruk dat alles koek en ei is. Maar dat is natuurlijk ook niet verrassend van de bewaker van het energieakkoord. 

Kortom, de windmolenlobby heeft zich stevig ingegraven en maakt zich op om zijn plannen door te drukken, contra–adviezen van èchte deskundigen te negeren en middels stelselmatige desinformatie over burgerprotesten heen te walsen.

Verwacht nog veel strijd!

Vandaag legt minister Plasterk uit hoe het kwam dat hij de kamer verkeerd informeerde over het afluisteren van telefoongesprekken. Daar is - terecht - veel politieke reuring over. Maar we moeten de zaken wel in perspectief blijven zien. Immers, het was slechts een incident. Wat zijn de negatieve financiële consequenties van zijn uitspraken voor de Nederlandse samenleving? Ik zou het ècht niet weten!

Over klimaat en duurzaam wordt reeds meer dan 20 jaar stelselmatig verkeerde informatie verstrekt van officiële zijde en belanghebbenden. Daar is - ten onrechte - in het geheel geen politiek gedoe over. Wat zijn de negatieve financiële consequenties daarvan? Onvoorstelbaar! Dat loopt in de tientallen miljarden! Het wordt dus hoog tijd dat dat verandert en dat de politiek en de burgers daarover betrouwbare informatie ontvangen. Mogen we dat binnenkort verwachten? Ik denk het niet.

Gelukkig is er nu echter de blogosfeer die op dit terrein de politiek correcte taboes heeft doorbroken door het leveren van betrouwbare informatie. En er zijn signalen dat de MSM nu ook wat kritischer zijn geworden. Dat is een hoopvolle ontwikkeling.

Voor mijn eerdere DDS–bijdragen zie hier.