Nieuw Feminisme: straten vrouwennamen geven

Bregje Hofstede legt ons hier op De Correspondent even haarfijn uit waarom haar straatnaam-verander-actie helemaal geen salonfeminisme is maar er écht (écht!!) toe doet. Alleen is dat dus niet zo.

Of het nou feminisme, homo-emancipatie of klimaatverandering is, linkse typetjes komen altijd met de kleinst mogelijke vormen van inspanning op de proppen om 'aandacht te vragen' en kloppen zichzelf vervolgens luid op de borst. Zo ook Bregje Hofstede die haar 'actie' ziet als een eerste belangrijke stap richting gelijkheid van man en vrouw.

Ze noemt zelf ook de kritiek in haar artikel van mensen die eigenlijk op een nette manier proberen te zeggen dat haar actie compleet debiel was en ze iedereens tijd aan het verdoen is met haar domme gezeik. '88 procent van de straatnamen is mannelijk' Nou en? Niemand geeft hier ook maar ene reet om.

Bregje geeft haar activisme echter niet zomaar op en wil 'het grote' aanpakken via 'het kleine' wat neerkomt op het intellectuele excuus 'alle beetjes helpen' dat we ook zien bij Amsterdamse bakfiets moeders die hun warm water halen uit een door de zon verwarmd plastic zakje.

Dat het probleem breder is, erkent Bregje gelukkig ook wel en stelt: "88 procent van de in media opgevoerde experts is man. 70 procent van de Nederlandse talkshowgasten is man." Dit kan natuurlijk niet komen door het feit dat die mensen gewoon expert zijn en er verder voor niemand eigenlijk een probleem is, nee, hier moet wel iets achter schuil gaan dat al die vrouwelijke experts systematisch worden genegeerd.

Want ondanks dat de Nederlandse vrouwtjes het beter dan de mannen doen op school (vanwege de nadruk op samenwerken in plaats van competitie, niet omdat ze slimmer zijn), eindigen ze niet als experts voor de buis. Nee, in plaats daarvan vinden veel vrouwen dat studeren en werken uiteindelijk wel best, willen graag kinderen en zien geen schande in parttime werken.

Mannen zijn echter veel meer geneigd om fulltime te werken, óók als er kinderen in het spel zijn, en kicken veel meer op het nastreven van status. Hierdoor zijn ze meer gedreven en in de perfecte positie om zich te blijven ontwikkelen, in tegenstelling tot vrouwen. Niks mis mee trouwens, kindloze vrouwen die wél net zo competitief zijn ingesteld als dergelijke mannen presteren doorgaans óók ontzettend goed.

Maar Bregje vindt dit allemaal verschrikkelijk oneerlijk en gaat met straatnaambordjes vrolijk weer de strijd aan in de hoop dat er straks 50% vrouwennamen zijn, zodat ze zich daarna kan focussen op allochtonennamen waar er óók te weinig van zijn, die constatering duikt nu ieder moment op! Succes Bregje, jij strijdster!