Newt Gingrich bezig met opmars

De vijand van Bill Clinton doet het opeens buitengewoon goed in de peilingen.

Zo, dat gaat snel. Zo wordt Rick Perry binnen gehaald als de grote Verlosser, waarna hij compleet kapot gemaakt wordt, vervolgens richt iedereen zich Herman Cain, die afgaat omdat verschillende vrouwen hem beschuldigen van seksuele intimidatie, en zo komt Newt Gingrich dan opeens naar voren als de serieuze uitdager van Mitt Romney.

Voor mensen die de afgelopen twinting jaar onder een steen hebben geleefd: Gingrich is een van de meest intellectuele en slimme Republikeinen die je je maar kunt voorstellen. Deze man is een professor, geen politicus.

Nou ja, eigenlijk toch ook weer wel. Toen Bill Clinton president was slaagde Gingrich er in 1994 namelijk in om het Huis van Afgevaardigden terug te nemen met zijn zogenaamde "Contract with America". Dit contract was bijzonder Reaganiaans: minder belastingen, terugdringen van de welvaartsstaat. Doordat het insloeg als een bom (maar dan op een goede manier) werd Gingrich opeens een van de machtigste mannen in Amerika.

Hij wist het politieke spel buitengewoon goed te spelen en was een waardige tegenstander van Clinton. Helaas ging hij echter ook weleens te ver, zowel prive als publiek.

Zo klaagde hij eens dat hij niet op een goede manier behandeld werd toen hij mee reisde met de president aan boord van Airforce One, het presidentiele vliegtuig. Clinton en zijn vrienden gaven vervolgens wat foto's aan de media, waarop Gingrich heel rustig, onderuit gezakt zat te genieten van een drankje. Tja, dat was toch een beetje triest. Daarnaast vonden veel kiezers dat hij Clinton meer tegemoet had moeten komen en vonden ze dat hij te hard was ten tijde van het Lewinsky-schandaal. 

Prive vloog Gingrich nogal uit de bocht door zo ongeveer om de maand te scheiden (oke, ik overdrijf, but you get the point, I'm sure). Vreemd genoeg nemen kiezers - en dan met name conservatieve kiezers - dit soort gedrag niet in dank af van hun gekozen volksvertegenwoordigers.

Zodoende kon Gingrich het wel vergeten om zelf een gooi naar het presidentschap te doen. Tenminste, hij kon dat wel doen, maar niemand zou zijn kandidatuur serieus nemen.

Dit jaar ligt het blijkbaar allemaal anders. Het invloedrijke blog Hot Air bericht namelijk dat Gingrich en Romney opeens op net zoveel steun kunnen rekenen in New Hampshire; een staat die Romney moet winnen (en een staat waar de voorverkiezingen al vroeg plaatsvinden). 

De enige vraag is nu of Gingrichs opmars serieus genomen moet worden of dat het een tijdelijke opleving betreft. Ik vrees (voor hem dan) het ergste. De ene na de andere 'rasconservatief' wordt afgemaakt; zo niet door zichzelf, dan wel door zorgvuldig geplaatste lekken van het Romney-kamp. Gingrich heeft nogal wat skeletten verborgen; het zal een klein kunstje zijn om die weer eens op te graven. Daarna is het alleen maar wachten totdat conservatieve kiezers hem massaal de rug toekeren en uiteindelijk toch maar genoegen nemen met Romney.

(Overigens kun je, zeker in de Amerikaanse, politiek nooit zeggen dat het een gelopen race is - er kan immers van alles gebeuren - maar in principe moet Romney Gingrich toch echt de baas kunnen)