New York Times somber over ondergang klimaathype

In de VS heeft de New York Times zich altijd opgesteld als fervent apostel van het broeikasevangelie – net als de meeste reguliere media in ons land. Maar nu stelt Elisabeth Rosenthal somber vast dat de steun voor een actief klimaatbeleid zowel bij de politiek als het publiek is afgebrokkeld. Diezelfde conclusie werd overigens al door de onheilsprofeet Jim Hansen getrokken, zoals ik eerder berichtte.

Onder de (misleidende) titel, 'Global warming fades from U.S. As other nations act, Americans become more skeptical about urgency', schrijft Rosenthal:

In 2008, both the Democratic and Republican candidates for president, Barack Obama and John McCain, warned about man-made global warming and supported legislation to curb emissions. After he was elected, Mr. Obama promised ''a new chapter in America's leadership on climate change'' and arrived cavalry-like at the 2009 U.N. Climate Conference in Copenhagen to broker a global pact.

But two years later, now that nearly every other nation accepts climate change as a pressing problem [Waar haalt ze het vandaan?] the United States has turned agnostic on the issue. In the crowded Republican presidential field, most seem to agree with Governor Rick Perry of Texas that ''the science is not settled'' on whether human activity is causing global warming, as he said in a debate last month. Alone among Republicans onstage that night, Jon M. Huntsman Jr. said that he trusted scientists' view that the problem was real. At the moment, he has the backing of about 2 percent of likely Republican voters.

Vervolgens komt de auteur met nog meer desinformatie:

Though the evidence of climate change has, if anything, solidified, Mr. Obama now talks about ''green jobs'' mostly as a strategy for improving the economy, not the planet. He did not mention climate in his last State of the Union address.

Nee, na twintig jaar wetenschappelijke ploeteren en na vele tientallen miljarden in deze bodemloze put te hebben gegooid, is het bewijs van een significante invloed van de mens op het klimaat is nog steeds niet geleverd. En tot overmaat van ramp wil de aarde de laatste tien jaar ook maar niet opwarmen, zulks in strijd met de uitkomsten van alle alarmistische klimaatmodellen.

Across the nation, too, belief in man-made global warming, and passion about doing something to arrest climate change, is not what it was five years or so ago, when Al Gore's movie had buzz and Elizabeth Kolbert's book about climate change, ''Field Notes From a Catastrophe,'' was a best seller. The number of Americans who believe the earth is warming dropped to 59 percent last year from 79 percent in 2006, according to polling by the Pew Research Group. When the British polling firm Ipsos Mori asked Americans last summer to list their three most pressing environmental worries, ''global warming/climate change'' garnered only 27 percent, behind even ''overpopulation.''

Maar hoe komt het dan dat het klimaatbeleid in de VS nu in het verdomhoekje is geraakt? Wat zijn de tegenkrachten? Oh ja, dat komt natuurlijk in de eerste plaats door de fossiele brandstoffenindustrie.

Rosenthal:

the powerful U.S. fossil-fuel industry, whose profits are bound to be affected by any greater control of carbon emissions; ...

Maar eerlijk is eerlijk, Rosenthal noemt ook nog andere factoren:

... a cold winter in 2010 that made global warming seem less imminent; and a deep recession that made taxes on energy harder to talk about and job creation a more pressing issue than the environment - as can be seen in the debate over the pipeline from Canada.

En hoe zit het met de wetenschappelijke onderbouwing van de menselijke broeikashypothese? Is die nu eindelijk voltooid? Mijn trouwe lezers weten dat dat niet het geval is.

En natuurlijk krijgen de Republikeinen weer de schuld:

In the United States, the right wing of the Republican Party has managed to turn skepticism about man-made global warming into a requirement for electability, forming an unlikely triad with antiabortion and gun-rights beliefs. In findings from a Pew poll this spring, 75 percent of staunch conservatives, 63 percent of libertarians and 55 percent of Main Street Republicans said there was no solid evidence of global warming.

Maar Rosenthal wijst dan hoopvol op de Europeanen die het in haar ogen zo veel beter zouden doen:

[ ] Europe has [also] endured a deep recession and has had mild winters. Yet the European Union is largely on target to meet its goal of reducing emissions by at least 20 percent over 1990 levels by 2020. Europeans understand the challenges in the United States, though they sound increasingly impatient. ''We don't say 'do this,' when we know it can't get through Congress,'' Ms. Hedegaard said, while in New York for the U.N. General Assembly last month. But she added: ''O.K. if you can't commit today, when can you? When are you willing to join in? Australia is making a cap-and-trade system. South Korea is introducing one. New Zealand and the E.U. have it already. So when is the time? That's the question for the U.S.''

Lees verder hier

Het is de bekende mantra die we nu al jarenlang van Conny Hedegaard horen, net zoals van haar bureaucratische 'sales manager', Jill Duggan, die in een tenenkrommend interview in Australë wel heel vakkundig werd gemangeld, omdat zij geen flauw benul bleek te hebben van de kosten en baten van het klimaatbeleid. Maar dat er in Europese beleidskringen zo veel meer enthousiasme voor klimaat zou bestaan, is toch onjuist. Hedegaard raakt wat geïsoleerd in haar eigen club. Zo meldt een lezer, die goed ingevoerd is in het Brusselse, in een brief aan aan de redactie van de NYT:

Sir, the interesting article "Global warming fades from U.S. spotlight" by Elisabeth Rosenthal (IHT, 17 October 2011) misleads readers. If President Obama did not mentioned "climate change" in its last state of the union address, similarly M. Barroso mentioned it only once in its own, while in the past it was central. The article says "But it is also true that Europe has endured a deep recession. Yet the European Union is largely on target to meet its goal of reducing emissions by at least 20 percent over 1990 levels by 2020." It is precisely because of the crisis that CO2 emissions are dropping to the point that the energy Commissioner asked "do we want more crises to solve climate change"? Contrary to the message behind the article the situation on climate change interest in today policy in EU is not fundamentally different to that in US.

Het is altijd maar weer afwachten of dergelijke brieven worden geplaatst. Broeikasgelovigen zijn namelijk dol op transparantie en openheid van informatie, maar dan wèl op voorwaarde dat die correspondeert met hun eigen opvattingen. Afwijkende meningen willen ze nog wel eens negeren of zelfs actief smoren. Voor het vrije woord moet je tegenwoordig op internet zijn.

Hoe het ook zij, het gezond verstand is in opmars – zelfs in EU-kringen! Er is dus nog hoop in deze benarde tijden.

Dat neemt niet weg dat Europa een 'kick-start' nodig heeft. De EU heeft vele hoog-gekwalificeerde en duur-betaalde adviesorganen. Maar op een of andere manier lukt het deze niet om met effectieve, voor de hand liggende aanbevelingen te komen. Hier enkele – gratis! – suggesties, waarvan de uitvoering geen geld kost en die in korte tijd tot een Europese economisch reveil zullen leiden:

– afschaffing van de 20% CO2-reductiedoelstelling in 2020 en van verdere reducties in daarop volgende jaren;

– afschaffing van het Europese handelssysteem in CO2-emissierechten;

– stopzetting van verdere bouw van windmolens;

– verbanning van Connie Hedegaard en consorten naar Elba (grapje!).