Nederlands energiebeleid: verstand op nul, blik op oneindig

Onder de titel, 'Ongekende sanering moet energiemarkt in evenwicht brengen', rapporteerde Energie Business onlangs:

Om vraag en aanbod van stroom enigszins met elkaar in evenwicht te brengen, moeten er twaalf energiecentrales definitief uit de markt worden gehaald. Dat staat in een onderzoek dat accountants- en adviesorganisatie PWC uitvoerde in opdracht van Energie–Nederland, de lobbyorganisatie van de energiebedrijven.

Overcapaciteit, vraaguitval, de toename van de import van groene stroom uit Duitsland: de sector zit in een lastig pakket. Bovendien kost het ombouwen naar biomassacentrales veel geld. ‘Er komt een grote opschoning aan’, zegt voorzitter Hans Alders van Energie–Nederland. Alles om ervoor te zorgen dat Nederland zijn doelen voor duurzame energie — zestien procent in 2020 — daadwerkelijk haalt. ..

Traditionele stroomproducenten geven aan dat zij door de zware marktomstandigheden moeite hebben met investeringen in nieuwe, groene productiecapaciteit. Ze bevinden zich allemaal in een krimpscenario. Tot 2020 moet er 7,3 gigawatt aan opwekcapaciteit verdwijnen, zo is de inschatting. ‘We zitten in een permanente staat van reorganisatie’, zegt bestuursvoorzitter Ruud Bos van GDF Suez Energie Nederland. Bos zegt dat het personeelsbestand sinds 2010 met zo’n dertig procent gedaald is. Het bedrijf heeft intussen al drie centrales van tezamen 1,2 gigawatt gesloten. Essent, in handen van het Duitse RWE, moest ?1,7 miljard euro afschrijven op zijn machinepark.

Over wie de pijn moet nemen, is de sector verdeeld. Energiebedrijven Eneco, Nuon en Dong staan recht tegenover de eigenaren van de oude kolencentrales, energiebedrijven Delta, Essent, E.ON en GDF Suez. De eerste groep wil dat alle oude kolencentrales sluiten. ‘Deze zijn het meest vervuilend. Je ontkomt er niet aan deze inefficiënte centrales uit de markt te halen’, zegt bestuursvoorzitter Jeroen de Haas van Eneco. Hij ziet nog liever dat de zestienprocent-doelstelling van het kabinet wordt verlaagd, dan dat oude kolencentrales met subsidie omgebouwd worden tot biomassacentrales.

Volgens de oude kolencentralen zijn juist alle kolencentrales, oud én nieuw, nodig om biomassa bij te stoken, omdat Nederland anders zijn doelstellingen voor duurzame energie niet haalt. Deze groep pleit voor het schrappen van de dit jaar ingevoerde kolenbelasting.

Ondanks verdeeldheid over de manier waarop, de noodzaak voor het terugdringen van het energieverbruik in Nederland staat volgens PWC vast. PWC’ers Marcel Galjee en Hans Schoolderman pleiten voor bindende afspraken over het niet of minder verbruiken van energie in het SER-Energieakkoord. Volgens de twee is de slimste manier om te verduurzamen het niet of minder verbruiken van energie, naar analogie van de ‘Energiewende’ in Duitsland.

Bron hier.

Een cruciaal – zij het niet enige – probleem is de 16% RES–doelstelling (RES = Renewable Energy Sources), Dat is het aandeel duurzame energie van het totale energieverbruik dat Nederland in 2020 zou moeten bereiken.

Waarom was duurzame energie ook alweer nodig? Er waren twee hoofdargumenten. Het eerste was dat de fossiele brandstoffen opraakten en de prijzen daarvan door het plafond zouden schieten. Door de vooruitgang van de technologie, in het bijzonder 'fracking' van schaliegas, kunnen thans nieuwe energiebronnen worden ontsloten en zijn de winbare reserves de laatste tijd spectaculair toegenomen. De prijzen vertonen een dalende trend, die zich naar verwachting ook in de toekomst zal voortzetten. Kortom, dit argument gaat niet (meer) op.

Het tweede argument was dat het gebruik van fossiele energie zou bijdragen aan een alarmerende opwarming van de aarde. Welnu, de gemiddelde wereldtemperatuur stagneert nu al zo'n 16 jaar en officiële meteorologische instituten als het Britse KNMI verwachten dat deze stagnatie nog een aantal jaren zal voortduren. Ondertussen wijst een toenemend aantal klimatologen er op, dat de veronderstellingen omtrent het opwarmingseffect van CO2 zwaar overdreven waren en naar beneden dienen te worden bijgesteld. Kortom, ook dit argument gaat niet (meer) op.

Daarmee heeft het vermeende duurzame – maar vooral erg dure – energiebeleid haar legitimatie verloren.

John Maynard Keynes zei eens: 'If the facts change, I change my opinion. What do you do, Sir?

Of, anders gezegd: als het getij verloopt moet men de bakens verzetten.

Maar men kan zich afvragen of degenen die verantwoordelijkheid dragen voor het nationale energiebeleid niet blind zijn voor actuele informatie. Als zij alert waren geweest, dan hadden zij kunnen weten dat het Duitse en Britse energiebeleid in crisis verkeren. Wie dan nog navolging van de Duitse 'Energiewende' bepleit, is hard aan herscholing toe.

A la Cato ben ik overigens van mening dat de 16%–doelstelling zo spoedig mogelijk dient te worden opgeheven.

Voor mijn eerdere DDS-bijdragen, zie hier.