In De Telegraaf is vandaag een bijzonder interessante column verschenen van de hand van Nausicaa Marbe. Deze dame schrijft wel vaker goede dingen. Zo ook vandaag. Want, stelt ze, we moeten nooit en te nimmer -- nooit! -- gedwongen op onze knieën gaan zitten. Blijf overeind staan. Fier en trots.
"In de wereldwijde BLM-demonstratiestorm is knielen de inwijdende onderwerping aan de heilige zaak," schrijft ze. "Knielen is het parool om als niet-racist te worden goedgekeurd." Dat is niet helemaal juist, daar moet staan "om als anti-racist te worden goedgekeurd," maar oké, dat is slechts een detail. "Maar dit gebaar betekent zoveel meer dan wat de huidige protestrage ervan maakt. Knielen doet de gelovige voor de godheid die hij aanbidt. Knielen was de eervolle begroeting van monarchen, voordat de elegantere buiging die verving. Knielen was in vroegere tijden ook de houding van de ter dood veroordeelde voor de beul."
En zo gaat het verder. Soms is knielen zelfs een teken van minachting, bijvoorbeeld toen Black Lives Matter-racismeroeper en (voormalig) NFL-speler Colin Kaepernick opvallend om één knie zat toen het Amerikaanse volkslied gespeeld werd voor het begin van wedstrijden.
"Niemand is gebaat bij dit vernederings-exhibitionisme," schrijft Marbe vervolgens. "Dit racismeknielen is mensonwaardig." Ze concludeert: "Niet knielen, niet buiten, nooit. Zo blijf je overeind wanneer de waanzin om je heen woedt."
Goed -- héél goed advies. En hoe harder de roep van cryptofascisten dat we op onze knieën moeten, des te belangrijker het is dat we juist trots overeind blijven staan.
Ik heb slechts een heel klein gedeelte van de column geciteerd en adviseer iedereen om even naar de website van De Telegraaf te gaan om daar de héle column te lezen. Trust me, het is je tijd meer dan waard!