Natuurlijk komt dat Handelsverdrag er!

Dat denk ik niet, de EU bobo's houden niet zo van gezichtsverlies, dus Kareltje zal niet met lege handen terugkeren. Het is wel toevallig dat de publieke bekendwording van de afluisterpraktijken samen valt met het opstarten van de onderhandelingen tussen VS en EU. Nu is het zo, dat niet iedereen binnen de EU even enthousiast is over dat vrijhandelsverdrag. Zo probeerden de Fransen al eerder hun eigen film- en entertainment industrie buiten de deal te houden. Het zullen de Fransen weer eens niet zijn!

Hollande's populariteit verkeert op een triest dieptepunt en hij heeft de Fransen niks te bieden. Recordwerkloosheid, een failliete bankensector, een kwijnende (staats-)industrie en tot overmaat van ramp ook nog een staatsapparaat als een waterhoofd. Daarom ook heeft hij zijn ministerie van Justitie de opdracht gegeven om Marine Le Pen kalt te stellen en dat is vanochtend zowaar gelukt: de parlementaire onschendbaarheid van Le Pen is door de jongens en meisjes van het Europarlement opgeheven. Die uitgelezen kans om met die 'enge populisten' af te rekenen lieten zij zich natuurlijk niet ontnemen.

Maar dat "afluister schandaal" geeft Hollande eindelijk de gelegenheid zich weer eens extern te profileren, en hij kan wel wat profilering gebruiken. Maar dat neemt niet weg dat de invloed van La Patrie in de wereld niet meer is wat zij is geweest. Het zal wel weer blijven bij wat gebrom, gesputter en oei oei roeperij, maar dan is het handelshemd uiteindelijk toch nader dan de (franse) rok.

Er staat ook het nodige op het spel. Zowel voor de VS, maar vooral voor de EU, die wel wat economische groei kan gebruiken. Interessant daarbij is of de euro verder gaat zakken dan de 1,30 koers ten opzichte van de dollar die zij vandaag waard is. Bernanke van de FED heeft gesuggereerd dat hij de geldverruiming (a raison van 85 miljard dollar per maand!) eind dit jaar staakt; Draghi denkt na over een negatieve beleningsrente voor private banken die hun geld willen stallen bij de ECB en houdt bovendien zijn OMT programma staande (het ongelimiteerd opkopen van staatsobligaties van zwakke landen). Kortom, zowel daar als hier worden beleggers en gewone spaarders geconfronteerd met negatieve rendementen als men die corrigeert voor inflatie. En het zou me niet verbazen als de euro verder omlaag gepraat wordt, maar als er niets wordt gedaan aan de onderliggende problematiek van de one-size-fits-none euro, de sterk divergente economieën van de eurozone, dan schiet het allemaal niet zo op. Dan hebben de burgers van de zwakke eurolanden geen geld om producten te kopen en al helemaal geen dure dollarproducten, maar dit terzijde.

Maar dat TTIP komt er wel hoor, daarvoor zijn de wederzijdse belangen te groot. VS en EU worden geconfronteerd met een China dat in Europa bedrijven, grond en vastgoed opkoopt en zich in Afrika de grondstofmarkten eigen maakt. Alleen al daarom. Nu zat De Gucht, op last van Duitsland, op 21 juni in China om dat akkefietje met die zonnepanelen te regelen, hilarisch natuurlijk. Maar volgens De Gucht is dat plooitje deze week wel gladgestreken, hij heeft er alle vertrouwen in.

De Gucht wijst er op dat een handelsakkoord met de VS kan leiden tot maar liefst 187 miljard euro aan extra goederen en diensten, en dus banen. Banen die de EU hard nodig heeft met een historisch hoge werkloosheid binnen de eurozone. Een gemiddeld europees huishouden zou er 545 euro beter van worden, op jaarsbasis dan. Banen, daar gaat het om. In het eindrapport van de High Level Working Group on Jobs and Growth wordt dan ook een vurig pleidooi gehouden voor de totstandkoming van dat vrijhandelsverdrag.

De VS en EU hebben al respectievelijk $ 3,7 trillion en 2,8 triljoen euro in elkaars economieën gestoken. Hoogste tijd dus voor (ruimere) handelsafspraken, ondanks wat Frans gesputter. Wat voor zaken komen er allemaal aan de orde eigenlijk? Een citaat uit dat eindrapport:

Dat is dus nogal wat, een ambitieus programma. Het gaat daarbij om zaken als snellere en eenvoudiger toegang tot elkaars markten, het (de-reguleren) van tariefbarrières en zelfs (beperkende) regels met betrekking tot bedrijven die staatssteun van hun regeringen ontvangen. Dat is natuurlijk tegen het zere Franse been, maar zoals gezegd, de invloed van de Fransen in de wereld en in Brussel is niet meer wat zij was.

Dat handelsverdrag gaat er wel komen, heus.