Naema Tahir wil verbod op reclame voor ongezond eten

Naema Tahir kennen we van de prachtige briefwisseling met Andreas Kinneging in de Volkskrant, van haar boeken en meest recentelijk van haar Buitenhof-column van eerder dit jaar, waarin ze opriep 'onfatsoenlijke journalisten' te weren van het Binnenhof. Gansch journalistiek Nederland reageerde gepikeerd, ik vond het juist een verfrissende mening. Er mag best kritisch worden gekeken naar de functies van PowNews, De Jakhalzen en meer van die flauwe non-nieuwsprogramma's. Moet een politicus zich staande kunnen houden tegenover soms ronduit irritante verslaggevers van die programma's of moet een politicus vooral goed zijn in politiek bedrijven? Wat is belangrijker? Het is een vraag waar we komend tv- en politiek seizoen goed over dienen na te denken.

Over verboden gesproken, Tahir grijpt te snel naar het verbod.

Dat doet ze ook in haar HP/De Tijd-column (lees dat blad, het wordt iedere maand beter), waarin ze haar zorgen uit over vraatzucht. Niet alleen in de Verenigde Staten groeit het aantal moddervette eetverslaafden, ook in Nederland neemt obesitas toe. Tahir: "Nu vormen zwaarlijvige mensen nog een kleine minderheid, straks wellicht de meerderheid. We worden met z'n allen dikker. De reden is simpel: we zijn verslaafd aan eten." Daarna legt ze uit dat dat komt door onze natuur. De mens eet meer dan nodig is met het oog op de spreekwoordelijke zeven magere jaren. Anno 2012 hoeven we ons niet meer vol te proppen, en toch doen we het, zelfs tot we massaal zwaarlijvig zijn.

Volgens Tahir komt dat onder andere door de commercie, die de mens verleidt te blijven consumeren. De oplossing, in haar ogen:

Roken is verslavend en ongezond, dat staat vast. Maar het eten van ongezond voedsel is niet per definitie ongezond. Je kunt prima een patatje eten zonder er dikker van te worden. Of een reep chocolade. Of twee. Als je het maar met mate doet en het compenseert met voldoende beweging. Een verbod op reclame voor ongezonde etenswaren is niet de oplossing. Het begint bij de ouders die hun kinderen niet goed opvoeden. Ze geven hun kinderen iedere dag een zak chips, ze koken geen vers voedsel voor ze en op school eten de kinderen vooral snacks en chocolade. Als je een kind van begin af aan leert gezond(er) te eten en meer te bewegen, dan heb je volgens mij het begin van een oplossing.

Tahir bevindt zich op een glijdende schaal, hoewel ze zich terecht zorgen maakt over het groeiend aantal dikkerds. Maar ik snap niet waarom ze denkt dat een verbod de problemen oplost. Wat als na een paar jaar het verbod op reclame voor ongezond voedsel niet voldoende blijkt te helpen tegen vraatzucht? Krijgen we dan een vettaks, waarmee vooral meer geld wordt verdiend zonder dat het iets oplost (wie koopt er en zak chips minder omdat het tien cent duurder wordt)? Laten we kinderen en ouders bewuster maken van de oneindig veel voordelen van een gezond en sportief leven.

Dus: geen verbod op reclame voor patatjes, géén vettaks, maar mogelijk een 'kiwikorting' en een langlopende bewustwordingscampagne. En, belangrijker nog, laten we de vier klassieke deugden, waaronder gematigdheid, erbij betrekken. We moeten ze zien te verinnerlijken, via opvoeding, school en werk. Dat kost veel tijd en veel moeite, maar het is mogelijk. Als we onszelf kunnen beheersen, als we onszelf aanleren te matigen, als we dus de baas zijn over onze lusten en ons lichaam, dan kan de mens prima de verleiding weerstaan van teveel ongezond voedsel. Een verbod is dan helemaal niet nodig.

En als je per se wil dat de politiek iets doet tegen vraatzucht, laten we dan de dienstplicht opnieuw invoeren voor iedereen die van de middelbare school komt voor een periode van twee jaar.