'Moorden door de mocromaffie en Zwarte Piet volledig afgeschaft: ik voel me niet meer thuis in dit land'

Deze week telde twee trieste gebeurtenissen die op het eerste gezicht geen direct verband houden: de moord op advocaat Derk Wiersum en het definitieve einde van Zwarte Piet tijdens de nationale intocht. Hanna Wittebroek vertelt in haar column deze week hoe die twee zaken toch met elkaar in verbinding staan: ze gaan allebei over het verdwijnen van Nederland. Want onze tradities en onze rechtsstaat, ze zijn allebei in verval.

Ik voel mij in Nederland steeds vaker een vreemde in eigen land. Zo hebben we inmiddels toegegeven aan Kick Out Zwarte Piet; Zwarte Piet wordt bij de landelijke intocht een roetveegpiet. Ook de Gouden Eeuw, die geen Gouden Eeuw meer genoemd mag worden, staat volop in de schijnwerpers. Vandaag volgde als klap op de vuurpijl nog het nieuws dat de klokken van de Westertoren misschien moeten stoppen met slaan. Want een expat, die net in Amsterdam is komen wonen, vindt dat er te veel kabaal vanaf komt.

Maar het verbieden en verdwijnen van Nederlandse tradities en de Nederlandse identiteit is niet de enige reden dat ik mij niet meer thuis voel hier. Ook de drugsmaffia, en dan met name de zogenoemde Mocromaffia, maakt dat ik het gevoel heb dat ik in Mexico, Bolivia, Italië of een andere narcostaat leef. Het voordeel van narcostaat Italië ten opzichte van Nederland is echter dat ze daar een Salvini hebben, die de migratie dan wél weer redelijk weet aan te pakken.

Na het intens verdrietige bericht dat de mannen van de Mocromaffia nu niet meer alleen elkaar vermoorden, maar dat ook een advocaat het leven moest laten, is dat gevoel van ontheemdheid nog sterker toegenomen. Een advocaat beschouw ik als een van de belangrijkste beschermers van onze rechtsstaat. Deze moord zie ik dan ook niet alleen als afrekening, maar ook als een aanval op de fundamentele beginselen van die rechtsstaat. Als wij niet meer iedereen in Nederland – vanwege angst - een advocaat kunnen bieden, terwijl iedereen het recht heeft zich te laten bijstaan, is het einde zoek.

Het gevoel dat onze rechtsstaat in verval is heb ik echter al langer. Onder andere het, in mijn ogen, politieke proces tegen Wilders draagt hier sterk aan bij. Een grove schending van de trias politica, een belangrijk uitgangspunt van onze rechtsstaat, ligt aan dit gevoel ten grondslag. Maar dit gevoel wordt nog extra versterkt door de manier waarop de meerderheid van de volksvertegenwoordigers en de rechter hiermee omgaan.

Onze volksvertegenwoordigers weigeren namelijk een debat te faciliteren, vóór de uitspraak, en dragen daarmee bij aan de cultuur die nu ontstaat. Ook de rechters die niet gelijk besluiten dit hele circus te stoppen faciliteren schendingen van belangrijke uitgangspunten en lijken minder onafhankelijk dan ze altijd beweren te zijn. We lijken wat dat betreft een soort Polen te worden. Echter zijn ze daar een stuk beter in het behouden van de eigen cultuur en identiteit. Ik durf te wedden dat Zwarte Piet daar nog steeds zwart was geweest.