Jeanean Thomas heet een dochter die ontzettend van skateboarden houdt. Helaas had het meisje twee problemen: ze was ervan overtuigd dat skateboarden alleen voor jongens is, en het skatepark dichtbij haar huis zit de hele dag vol jonge tieners die roken, vloeken, schelden, en de ene na de andere stunt maken. Niet bepaald een plek waar een klein meisje die skateboarden nog moet leren zich welkom voelt.
Gelukkig voor het meisje heeft ze een moeder die de moed niet zomaar opgeeft en die haar dochters bedenkingen als een ideale mogelijkheid zag om haar enkele belangrijke levenslessen bij te brengen. Ze pakte de skateboard van haar dochter, zorgde ervoor dat dochterlief beschermende kleding droeg, en nam haar hand-in-hand mee naar het skatepark.
Daar aangekomen voelde ze zich toch even ongemakkelijk worden. Al die jongens die enorm chaotisch, druk en macho waren; zou haar dochter wel getolereerd worden?
Zoals ze achteraf schreef:"Toen we vlakbij het park waren en zagen dat het vol rokende en vloekende jongens was wilde mijn dochter meteen rechtsomkeert maken. Ik wilde dat stiekem ook omdat ik geen zin had in een confrontatie... Aan de andere kant wilde ik mijn dochter ook niet het gevoel geven dat ze bang moet zijn voor anderen of dat het skatepark niet ook van haar is."
En dus gingen ze gewoon naar het park, waar de dochter rustig begon met skateboarden.
De jongens - die veel beter waren en ontzettend veel ervaring hadden - vlogen haar voorbij en reden een paar keer bijna tegen haar aan. En toen gebeurde er iets. Eén van de jongens stopte naast het meisje en zei "pardon." Moeder Jeanean: "Ik wilde meteen ingrijpen als een echte moeder en zeggen dat mijn dochter net zoveel recht heeft om te spelen in het park" als de jongens.
Dat bleek echter niet nodig. De jongen ging namelijk verder:
"Pardon, maar je voeten staan niet goed op je skateboard. Kijk naar mij, zo moet het."
Vervolgens nam de jongen maar liefst een uur lang de tijd om het meisje te instrueren.
Moeder Jeanean was daar zo van onder de indruk dat ze naderhand een dankbrief aan de jongen schreef, die vervolgens gepubliceerd werd in een krant. Daarin schrijft ze onder meer:
"Je hield haar hand vast en hielp haar overeind als ze viel, en ik hoorde je zelfs tegen haar zeggen dat ze moest wegblijven van de rails omdat ze zich anders kon bezeren. Ik wil dat je weet dat ik trots ben dat je deel uitmaakt van onze gemeenschap, en ik wil je danken voor je vriendelijkheid ten opzichte van mijn dochter - ook al maakten je vrienden allemaal grappen over je. Mijn dochter verliet het skatepark met zelfvertrouwen, trots, en het vertrouwen dat ze alles kan doen wat ze wil doen, en dat alles dankzij jou."
Toen de krant Jeaneans dankbrief publiceerde linkte ze ernaar op Twitter. Het gevolg? Het stuk werd letterlijk tienduizenden keren gedeeld - stuk voor stuk door mensen die het fantastisch vinden dat de jongeman het kleine meisje zo goed hielp, terwijl hij haar helemaal niet kende en er zelf verder niets aan had.
https://twitter.com/JeaneanThomas/status/653006726787018752/photo/1?ref_src=twsrc%5Etfw
Wie zegt dat tieners continu onhandelbaar zijn?
