Prachtig en ontroerend tegelijkertijd.
Tegenwoordig neemt iedereen de hele dag 'selfies'; foto's maken is anno 2015 de gewoonste bezigheid van de dag. Maar in de jaren '40 was dat wel anders: Thomas Cain verloor op tragische wijze z'n beide ouders toen hij 13 jaar oud was. Sinds die dag heeft hij het gezicht van z'n eigen moeder nooit meer gezien, want foto's van z'n ouders heeft hij niet. En die leken er ook niet te zijn.
Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Nu Thomas zelf een oude man is heeft hij nog maar één grote wens voordat de lichten voorgoed doven: het gezicht van zijn moeder, Ora Mae Blackmon, nog een keer zien. Het leek een onmogelijke zoektocht, maar toch eentje die z'n kleindochter Andrea Farrell graag voor haar opa ondernam. Het kostte haar enkele jaren, want stamboomonderzoek leverde aanvankelijk geen resulaat op. Ook het archief van de plaatselijke krant bevatte helaas geen foto van Ora Mae.
Het spoor leek dood te lopen, totdat een ver familielid ineens contact opnam met Andrea. En die bleek dus wel degelijk een foto te bezitten van Thomas' moeder Ora Mae.
En toen was het alleen nog maar een kwestie van de foto inlijsten en aan de tot tranen toe geroerde Thomas te laten zien...
[video width="202" height="360" mp4="http://www.dagelijksestandaard.nl/wp-content/uploads/2015/04/Grandpa-sees-his-Mothers-face-for-the-first-time-in-70-years.mp4"][/video]
.
Andrea zegt later tegen Today.com dat ze haar opa nog nooit zo gezien heeft:
"Tot op dat moment heb ik hem nog nooit zien huilen, omdat hij altijd die sterke man is geweest."
Maar Thomas en zijn kleindochter rusten nog niet op hun lauweren: ze zijn een zoektocht gestart om ook nog een foto van Thomas' boven tafel te krijgen. Wat een doorzetters zijn deze mensen. En wat een prachtige
hereniging van een man met zijn moeder. Zeventig jaar is een lange tijd, maar de band tussen moeder en kind wis je duidelijk niet zomaar uit.