Max Pam frontaal in de aanval op Alexander Klöpping en Blendle

Max Pam ergert zich aan Alexander Klöpping, mede-oprichter van Blendle en de bedrijfsstrategie. Die verpest volgens hem namelijk de journalistiek. Via HP/De Tijd.

Max Pam begint in eerste instantie een beetje als een oude brombeer te zeuren over het feit dat Klöpping hem in een mail tutoyeert. Maar goed, is een kwestie van fatsoen en valt ook best wat voor te zeggen.

Het centrale probleem dat Pam met Klöpping heeft is het verdienmodel van Blendle, waar de mail ook over gaat. Blendle gaat namelijk af van het betalen-per-artikel en gaat over naar een maandelijks abonnement, om álles te kunnen lezen. Pam doorziet deze rot truc en vergelijkt het met het verplicht een seizoenskaart moeten aanschaffen om een enkele voetbalwedstrijd te kunnen zien. Het feit dat Klöpping met Blendle niet voor abonnementen én losse artikelen als opties kiest, zegt ook genoeg over het verdienmodel.

Pam beschuldigt Blendle, en daarmee Klöpping, van zwendelarij. Artikelen van freelancers en zzp'ers werden via Blendle verkocht maar voor auteursrechten en compensatie werd nooit iets betaald.

Max Pam zegt zelf door diverse auteursrechten-advocaten te zijn benaderd, die hem vertelden dat hij een goede kans maakt op schadevergoeding. Dus, waarom doet hij dat dan niet? Om de simpele reden dat een enkele auteur weliswaar zijn gelijk zou kunnen halen maar dan wel een groot risico loopt op verslechterde verstandhoudingen met de werkgever(s). Hiervoor haalt hij zijn rechtszaak tegen NRC Handelsblad aan, waardoor hij nu werkt bij de Volkskrant.

Pam pleit voor abonnementen op kranten, want "Je kunt beter rechtstreeks een digitaal abonnement op een krant nemen. Daar heeft een krant echt iets aan." En daar verschil ik met hem over van mening. Kranten leveren al jaren belabberde journalistiek. Het is grotendeels één pot nat, met een uitzonderlijke figuur die om de zoveel tijd een treffende column of onderzoek publiceert. Geef je geld via een abonnement, dan steun je die enkeling inderdaad, maar ook de Asha ten Broeke's van vandaag. En meer van dat soort pittige, fascisme-roepende roomsoes-pollewopjes hebben we nou weer niet echt nodig.