Martin Durkin: bekakt groen anti-kapitalisme

Martin Durkin is de maker van 'The Great Global Warming Swindle', die vele mensen de ogen heeft geopend voor de ongegronde claims van de AGW-hypothese (AGW = Anthropogenic Global Warming). Ik ben er nog steeds trots op dat Martin Durkin mij eens vertelde dat dit boekje de belangrijkste inspiratiebron was voor zijn film. Hij en zijn crew noemden het hun 'Bijbel'.

Vroeger ging het gerucht dat Martin Durkin Marxist zou zijn. Ik heb het gecontroleerd. Dat gerucht was juist. Maar Martin Durkin vertelde mij dat hem op een gegeven moment de schellen van de ogen vielen. Nu is hij klassiek liberaal. En zoals het vaak met bekeerlingen gaat, behoorlijk fanatiek.

In een recent webartikel neemt hij de 'chattering classes' op de korrel. Misschien zou 'grachtengordel' een goed Nederlands equivalent zijn voor 'chattering classes' zijn, ware het niet dat ondergetekende daar ook een groot deel van zijn leven heeft gewoond – overigens nog voor de tijd dat de grachtengordel de betekenis kreeg die er nu aan wordt toegekend.

In 'The Secret of Global Warming - Posh Anti-Capitalism' schrijft Martin Durkin:

Poor Al Gore. Global warming is fast turning into a joke. From the jolly Hockey Stick (remember that one) to the topsy-turvy ice core data (what a howler), from the laughable computer models, to the dodgy temperature records not a single scrap of global warming garbage has escaped the blistering, excoriating scrutiny of McIntyre, Lindzen, Christy, Spencer, Singer, Carter & Co. The awkward-squad army of sceptics have kicked and trampled this theory to death, not once, but a hundred times over.

And yet, for all the onslaught of reasoned, scientific argument, the global warming beast refuses to lie down. Like some beleagured, maniac cyborg from the future, it just goes on and on. We all know the reason. The edifice of global warming is built not on science, but politics. But what kind of politics?

This is the first in a series of blog pieces to explore the green politics behind global warming .....

The next time you’re forced to attend a dinner party, keep an eye out for the global warmer. Then ask him what he thinks about supermarkets (wicked), ‘consumer society’ (soulless), world trade (cruel) and government regulation (more needed). Global warmers are, in short, anti-capitalist. But – and here’s the really important thing to understand – it’s a very specific form of anti-capitalism. We might call it posh anti-capitalism.

In the old days, when there was less swearing on TV and kids were scared of policemen, anti-capitalism was coloured Red. The Reds complained that capitalism would cause the ‘immiseration’ of the workers, and they dreamed of giant socialist factories, out-producing the West. The tragedy (for the Reds) was that capitalism didn’t play ball. Instead of getting poorer, ordinary folk got richer – much, much richer. For the simple reason that capitalist mass production must necessarily go hand in hand with mass consumption. What the new-leftists call ‘consumer society’.

But these days, anti-capitalists are coloured Green. They campaign not in the name of the working class, but of ‘Earth’. Instead of giant factories, they dream of little handicraft workshops and organic peasant farms. They complain not that capitalism will impoverish the workers, but, on the contrary, that capitalism has made them too rich. It is the very success of capitalism that seems to upset them.

Het is opvallend dat deze boodschap vaak wordt uitgedragen door mensen, die het materieel gezien bepaald niet slecht hebben, zoals Al Gore en Prins Charles. Dat maakt hen kwetsbaar voor het verwijt: zij preken water en drinken wijn.

Brendan O’Neill says in The Guardian, ‘It is remarkable how many leading environmentalists come from wealthy or aristocratic backgrounds.’ And adds, ‘There is something irritating - actually, let's not beat around the bush - there is something monumentally infuriating about rich people telling the masses that they should live more meekly.’

Aan de hand van overvloedige literatuur weidt Durkin verder uit over wat de anti-kapitalisten dwars zit aan onze economische orde, die toch meer welvaart heeft gebracht aan meer mensen dan welk ander economisch systeem dan ook in de geschiedenis van de mensheid.

Zijn conclusie:

Green anti-capitalism is Snob anti-capitalism. This is not mere name-calling. It goes to the very heart of what ‘Green’ is about.

Lees verder hier.

Voor een overzicht van mijn 'postings', zie: