Mart Smeets vindt zichzelf al decennia de best sportjournalist van Nederland. Hoewel zijn kennis buitengewoon groot is bewees hij gister weinig meer dan een pestkop te zijn.
Een pestkop met een microfoon en een camera, ja, maar nog altijd een pestkop.
Volleybalster Manon Flier kwam gisteren namelijk langs bij Mart, om te praten over de prestaties van haar man, beachvolleyballer Reinder Nummerdor. In plaats van het te hebben over haar echtgenoot begon Mart keer op keer over het falen van de Nederlandse volleybalsters: alweer waren zij er niet in geslaagd om zich te plaatsen voor de Olympische Spelen - en dit terwijl ze wel degelijk een topteam zijn (of zo worden gezien).
Iedere keer dat Mart een excuus had om Fliers falen aan de kaak te stellen deed hij dat. 'Zo'n Oranje-trainingspak, die had jij ook wel willen hebben he?'
Ja, antwoordde Flier, maar helaas, het mocht niet zo zijn.
Zo gemakkelijk kwam ze er niet vanaf. Mart waande zich als een bokser in de ring: de tegenstander stond tegen de touwen, nu was het moment om toe te slaan en net zo lang klappen uit te delen tot de tegenstander knockout tegen de mat sloeg.
'Voel je je hier wel thuis?' vroeg hij vervolgens. Ze hoorde er immers niet bij: ze was geen Olympian. Je zag Flier moeite doen om haar tranen te bedwingen: ja hoor ze had het prima naar haar zin. Ze was hier immers om haar man aan te moedigen.
Mart had er lak aan. De zogenaamd beste sportjournalist van het land ging gewoon door. Een paar minuten later was het duidelijk dat Flier er genoeg van had; die man hield maar niet op.
Toch hield ze zich netjes, wat de uitzending des te pijnlijker maakte voor de kijker: je keek toe terwijl een arrogante kwast een nette, beleefde topatlete op de pijnbank probeerde te leggen. Triest, dat was het.
Marts wanprestatie was zo groot dat De Telegraaf er vandaag ook
een scherp artikel aan wijdde, waarin reacties van enkele kijkers op een rijtje worden gezet.
Veel kijkers hebben zich dit weekend mateloos gestoord aan de manier waarop Mart Smeets volleybalster Manon Flier aanpakte tijdens het NOS-programma London Late Night. Pijnlijk, respectloos en zelfs een vorm van verbale aanranding, zo luiden enkele van de commentaren op de afzeiktelevisie.
Ook presentator Marc de Hond was laaiend: hij schreef
een geweldige column over Marts 'interview', waarin hij werkelijk de vloer aanveegt met zijn collega. Zo noemt hij het gesprek 'verbale aanranding' en legt hij uit dat Flier feitelijk helemaal niet aan spreken toekwam. Het was een one man show: het ging eigenlijk alleen maar om Mart. Zijn gast moest tevreden zijn met een bijrol als bokszak. Hij haalt ook nog een andere, bijzonder veelzeggende, uitwisseling aan:
Maar dit gaat Smeets veel te snel: "Kijk, deze beelden? Of wil je die liever niet zien? Sovjetunie, of Rusland heet dat geloof ik nu. Ja, Rusland? En jullie aan de andere kant. En dan halen jullie het niet. Die droom, die zij dus wel hebben en zij gaan dus. 25-14. Jullie dus niet. En dat levert de volgende beelden op: dat kunnen mensen zich niet indenken, dat een mens zo klein ineens kan worden, zo klein dat een grote handdoek te klein is. Ja toch?" We zien beelden van de huilende volleybaldames. "Je hebt het er nog steeds moeilijk mee. Ik ga u laten zien waar ze nu zit: ze is een face in the crowd. We gaan naar de tribune toe, en dan moet je heel goed kijken, waar zit onze Manon? Daar dus. Ze is een face in the crowd, en daar moet ze kijken naar de man met wie zij het leven deelt. Ja toch, zo is het toch?"
Dit moet dus voor kwaliteitssportjournalistiek doorgaan bij de NOS: een hautaine betweter pest een teleurgestelde topsporter, terwijl een miljoenenpubliek verbaasd toekijkt. Het is nog erger dan reality programma's als Big Brother.
Conclusie: tijd om Mart van de buis te halen. Kan iemand sporters tegen deze megalomane vent beschermen?
