Marcel van Dam fileert Diederik Samsom

Ieder mens heeft trekjes van iedere geestesziekte. Iedereen is wel eens euforisch of depressief, of vereenzelvigt zich weleens teveel met waar hij mee bezig is en iedereen denkt wel eens dat anderen hem niet begrijpen. Het wordt pas een ziekte als je veel van die kenmerken tegelijk hebt en het zelf niet beseft.

Ik denk niet dat Samsom geestesziek is. Ik denk wel dat hij opschuift in de richting van het hubris-syndroom. Die gedachte kwam, overigens niet voor het eerst, bij mij op toen ik het interview met hem las in Vrij Nederland van vorige week onder de kop: 'Mijn opdracht vergt het uiterste'.

Het is niet de ronkende zelfgenoegzaamheid die mij het meest stoort. Meer politici lijden daar aan. Maar het verdringen van iedere twijfel over de juistheid van zijn handelen en de totale verblinding voor mogelijk negatieve gevolgen.

Het patroon lijkt sterk op dat van Tony Blair bij de verdediging van de oorlog in Irak. Die wist ook precies hoe de Irakezen het Koninkrijk der Hemelen van de Democratie zouden moeten binnengaan en iedereen die het er niet mee eens was begreep gewoon niet welke Opdracht hij vervulde.

Want Samsom is bezig met het Grote Project dat Groter is dan Hemzelf, een Opdracht die het Uiterste vergt. Inderdaad, vooral van iedereen die er het slachtoffer van wordt.