Man met een missie in 'Voorwaardelijke liefde'

Het is vandaag de dag niet eenvoudig om een man te zijn. Vrouwen zijn de afgelopen decennia bezig geweest met een flinke inhaalslag op vrijwel alle gebieden en de tijd dat de man de absolute alleenheerser was in zijn kasteel is voorgoed voorbij. De (westerse) samenleving vervrouwelijkt in rap tempo; zo rap dat mensen als presentator Maxim Hartman aan de bel trekken in tv-programma’s als Nog meer voor Mannen, waarin een soort ode wordt gebracht aan de échte man. En echte mannen, die willen natuurlijk gewoon lekker jagen, knokken, zuipen, vreten en neuken- zonder dat gezeik van die wijven. Helaas komen ze daar anno 2014 niet meer mee weg. Mannen worden geacht om mee te helpen in het huishouden, om op ‘pappa-dag’ wat quality-time met hun kroost door te brengen, om bijna net zoveel tijd voor de spiegel door te brengen als hun vrouwelijke wederhelft en vooral om maar zoveel mogelijk te praten over hun gevoelens. Resultaat: mannen zijn softies geworden. 

Dan rijst natuurlijk de vraag: is dat erg? Is het zo’n ramp dat mannen zijn geëvolueerd van woeste holbewoners die namen wat ze wilden tot beschaafde metromannen die netjes met hun karretje in de rij staan bij de Appie? Op het eerste gezicht niet; vrouwen kunnen elkaar de hand schudden en trots zijn op het feit dat ze hun vent zo keurig hebben afgericht. Tot het moment dat het licht uitgaat in de slaapkamer. Want wat blijkt: op dat ogenblik geeft de vrouw toch echt de voorkeur aan die woeste holbewoner. Van het gedomesticeerde watje dat naast haar ligt raakt ze niet in het minst opgewonden. In bed wil ze een echte vent. Het schijnt dan ook zo te zijn dat koppels waarin de verhoudingen tussen man en vrouw vrij traditioneel zijn –hij werkt, zij doet het huishouden en de kids- een beter seksleven hebben. Het vrouwtje wordt immers niet nat van een vent die staat te strijken, maar wel van het alfa-mannetje dat zijn buit mee naar huis neemt, al is dat nu geen stuk vlees meer maar een vette salarisstrook.

Gregor, hoofdpersoon (of beter gezegd: lijdend voorwerp) in de roman Voorwaardelijke Liefde, is een niet onaantrekkelijke promovendus uit Amsterdam die al in zijn jeugd aan den lijve ondervindt hoe het is om op te groeien in een maatschappij waarin vrouwelijke dominantie de norm is. Door zijn vader in de steek gelaten is hij als het ware overgeleverd aan de soms verstikkende liefde en zorgen van zijn moeder en zuster. Met name de moeder, die wil voorkomen dat haar zoon net zo’n klootzak wordt als zijn vader, doet haar best om Gregor als het ware te ontmannen. In het gezin voeren openheid en intimiteit de boventoon. En er wordt uiteraard veel gepraat met elkaar. Klinkt misschien niet eens zo heel verkeerd, maar opgroeien als een speelbal van vrouwelijke grillen, terwijl hij van binnen verlangt naar een harde vaderhand, beschadigt Gregor meer dan hij zelf aanvankelijk beseft. 

Ook als hij ouder wordt en zich op het liefdespad begeeft komt hij in aanraking met vrouwen die typische producten zijn van de moderne tijd; dames die zonder gêne uit zijn op hun eigen genot en seksueel bevredigd willen worden, om het even door wie. De vrouwelijke seksualiteit hoeft vandaag de dag namelijk niet meer weggestopt of ontkend te worden; na eeuwen van onderdrukking is de geest uit de fles en is de wereld in de ban van het vrouwelijk orgasme, een feit waar Gregor haast letterlijk met zijn neus op wordt gedrukt. Veel plezier beleeft hij er niet aan, tot hij natuurlijk een keer écht verliefd wordt. Deze relatie is door onoverkomelijke verschillen echter tot mislukken gedoemd, waarna hij besluit zich te ‘wapenen’ tegen deze eigentijdse vraatzuchtige monsters. Voortaan zal híj de touwtjes in handen hebben. Hij ontpopt zich tot een ware player, die vrouwen moeiteloos het bed in lult- en ze weer net zo gemakkelijk afstoot.

Het keerpunt komt als Gregor door Tessa, een studiegenootje van vroeger, wordt gevraagd om voor haar te komen werken. Als gigolo. Nou ja, de officiële term is Love Coach, maar goed, dat is net zoiets als de schoonmaakster een interieurverzorgster noemen. Na het obligate tegenstribbelen gaat Gregor overstag en stort hij zich in de wereld van de betaalde liefde. Daar komt hij tot inkeer: ja, vrouwen zijn hypocriete wezens die met holbewoners naar bed willen maar een relatie willen met een lieve vent die ze beschermt; ja, vrouwen doen alsof ze deze lieve man, hun maatje, accepteren zoals hij is maar proberen deze gedurende de relatie héél stiekem toch te veranderen; en ja, als de gefrustreerde man in kwestie het zat is en van zich afbijt dan is het allemaal zijn schuld en heeft zij een goede reden om haar gezin in de steek te laten Maar! Wat als dit patroon doorbroken kan worden? 

Gregor wordt een Love Coach met een missie. Hij gaat de strijd aan met de vrouwelijke seksualiteit, die hij vergelijkt met een ontwaakte vuurspuwende draak; deze draak verpest moderne relaties en maakt het in zijn ogen onmogelijk dat mannen en vrouwen nader tot elkaar komen. Hij zal de ridder zijn die de draak verslaat, het kwade wezen dat bezit heeft genomen van de vrouw. Daarna zal ze bevrijd zijn en nog lang en gelukkig leven. Een nobel streven, deze oorlogsverklaring aan de clitoris, maar hoe realistisch is dit doel in een maatschappij waarin we dagelijks geconfronteerd worden met seks, waarin vrouwen zijn doordrongen van het gegeven dat ze recht hebben op dat orgasme? En als een man ze daar niet bij kan helpen dan is daar wel een elektronisch vriendje dat ze al zoemend en trillend naar een hoogtepunt brengt.

Voorwaardelijke Liefde is het romandebuut van de politiek geëngageerde Thierry Baudet, die we voornamelijk kennen van werken als De aanval op de natiestaat en Oikofobie. Met deze roman begeeft hij zich op een geheel nieuw pad. Ik moet zeggen dat ik niet goed wist wat ik moest verwachten toen ik aan Voorwaardelijke Liefde begon, maar al gauw kon ik het boek nauwelijks meer wegleggen. In het eerste gedeelte worden de gebeurtenissen in het heden per hoofdstuk afgewisseld met belevenissen uit zijn jeugd, iets wat mij aanvankelijk stoorde omdat het een beetje de vaart uit het verhaal haalt, maar al lezende werd me toch wel duidelijk dat de korte terugblikken op vroeger de lezer informatie verstrekken over Gregor die essentieel is om zijn latere daden, en vooral zijn beeld van vrouwen, te begrijpen. 

Nu komen vrouwen er niet heel genadig vanaf in Baudets verhaal. Op één of twee na zijn het eigenlijk allemaal manipulerende, liegende, overheersende en/of hypocriete wezens waar je geen hoge dunk van hebt. Eigenlijk haat Gregor vrouwen, zo lijkt het, maar omdat hij meent de draak te kunnen verslaan wil hij ze niet opgeven. En Gregor is bereid om ver te gaan. Er zullen offers moeten worden gebracht. In een rauwe, vlotte, no-nonsens vertelstijl loodst Baudet ons door het verhaal, dat afstevent op een finale die ik op een bepaald punt voelde aankomen maar die toch nog insloeg als een bom. Kortom, een boek dat je niet snel vergeet. Dit debuut smaakt naar meer!