LPF-taferelen bij Greenpeace
De zeepiraten zijn voor de verandering eens niet andere schepen aan het kapen, maar er wordt flink gemuit. Openlijk roepen werknemers op tot het ontslag van de 'vliegreisdirecteur' Pascal Husting.
Als geen ander weet Greenpeace altijd hoe je met je vingertje moet zwaaien naar de wereld. Foei, vissers, niet zoveel vissen. Foei, kerncentrales, niet zoveel radioactief afval produceren en foei boeren, genetisch gemodificeerde gewassen zijn toch echt uit den boze.
Maar die acties zijn voorlopig allemaal even opgeschort. De reden? Greenpeace is momenteel even flink bezig met een interne muiterij:
Greenpeace-staf eist vertrek campagnedirecteur
De campagnedirecteur van Greenpeace International, Pascal Husting, moet opstappen. Dat eisen meer dan 40 medewerkers van Greenpeace Nederland in een boze brief die de Volkskrant woensdag heeft gepubliceerd. Een van de medewerkers is Faiza Oulahsen, die vorig jaar een tijd in een Russische cel heeft gezeten nadat ze was opgepakt tijdens een actie met het Greenpeace-schip Arctic Sunrise.
Aanleiding voor de woede van de medewerkers is het reisgedrag van Husting en de manier waarop daarover gecommuniceerd is in de pers. Eind juni ontstond ophef toen bekend werd dat Husting geregeld met het vliegtuig vanuit Luxemburg naar het kantoor in Amsterdam reisde.
Het leek de Greenpeace-bobo namelijk wel een goed idee om op zeer regelmatige basis met een vliegtuig heen en weer te vliegen van Amsterdam naar Luxemburg en weer terug. Nu is dat op zich niet zo bezwaarlijk, maar als je organisatie werk maakt van het afschilderen van vliegtuigen al ware het grote verderfelijke verspreiders van mosterdgas, dan is het inderdaad wel een beetje vreemd als je bloedeigen directeur genoeg 'frequent flyer'-miles verzamelt om zo ongeveer een reis naar Mars te kunnen financieren.
Maar genoeg over de specifieke aanleiding voor de ruzie van Greenpeace, want eerlijk is eerlijk: dat is van ondergeschikt belang. Dat zoeken ze in die groene tent zelf maar uit. Waar u en ik zich vooral over mogen verheugen is het feit dát Greenpeace in een interne strijd verwikkeld is.
Want laten we wel wezen: iedere puf, elk beetje moeite, ieder zuchtje energie dat Greenpeace steekt in het rellen tegen zichzelf is oneindig veel betere bestede energie dan actievoeren tegen prima sectoren als kernenergie of visserij. Dat Greenpeace dus nog maar lang moge muiten!
