Links wil bureaucratische, onbeschaafde oorlog

Groenlinks en Christenunie willen opheldering.

Voor sommige politieke partijen zijn de uitspraken een schande. Zij dachten namelijk echt dat wij politiemensen konden opleiden zonder (offensieve) strijdhandelingen. Echter, oorlog - en we zijn in oorlog - is geen kwestie van boekhouden, van linealen, passers en een ruk cijfers. We kunnen onze mensen niet op pad sturen met de instructie dat ze enkel zichzelf mogen verdedigen. Wat geldt als verdediging, wat als moreel verantwoord?

Mag een dorp langzamerhand ingesloten worden door Talibanstrijders en mogen Nederlandse en Afghaanse agenten zich pas 'verdedigen' als de eerste haatbaard de trekker overhaalt? Mag een meisje in een naburig dorp de neus worden afgesneden omdat ze leerde lezen? Is dat wat een trainingsmissie is? Leiden we alleen agenten op die bonnen gaan uitschrijven? Ik denk dat sommige partijen dat wel voor ogen hadden: gewoon knuppels afleveren met de attitude van een parkeerbonnenklerk.

Reality check: zo werkt oorlog niet - en beschaving trouwens ook niet. In de eerste plaats is de scheidslijn tussen offensieve en defensieve handelingen bijzonder lastig te trekken. Sterker nog, ze is vaak arbitrair. Maar goed, dat zal de bewindslieden een rotzorg zijn, als er maar bureaucratisch gekwantificeerd kan worden. In hun wereld impliceert het volgen van de juiste methode een moreel te rechtvaardigen beslissing. De procedure maakt handelingen goed, niet de inhoud van de handeling.

In de tweede plaats kan de Nederlander nog zo cynisch doen over ons egoïstische eigenbelang in Afghanistan (links) of over de achterlijke moslims (rechts), maar als er wreedheden plaatsvinden en onze strijdkrachten kunnen daar (evt. met hun nieuwbakken Afghaanse collega's) iets aan doen, dan moet dat gebeuren. Nu zitten we er nog. Laten we er in vredesnaam voor zorgen dat deze missie niet eindigt als uithangbord van de halfslachtige compromissen waardoor ze tot stand is gekomen.