Het is weer eens een uitspraak die je zelden hoort.
Langzamerhand begint de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen toch echt op gang te komen. En in zo'n campagne heb je twee manieren waarop je kunt proberen meer stemmen in de wacht te slepen: door duidelijk te maken waarom jij een goede keuze bent en - als je daar weinig argumenten voor weet te vinden - waarom de rest waardeloos is.
Een opiniestuk van DENK-Rotterdam-lijsttrekker
Stephan van Baarle in de linkse schreeuwkliek Joop.nl laat duidelijk zien welke taktiek DENK kiest, mocht daar nog twijfel over hebben bestaan. Hij begint met het schetsen van een doemscenario, waarin de Maasstad in feite wordt neergezet als de meest discriminerende stad van het land:
Rotterdam is een fantastische stad, maar ook een stad met flinke sociale uitdagingen. De kans om in armoede te leven is in Rotterdam het grootst van heel Nederland en heel veel Rotterdammers maken discriminatie mee. Daarnaast leven Rotterdammers anderhalf jaar korter dan andere Nederlanders.
Er is in Rotterdam geen sprake van scheidslijnen, maar van kloven. Die kloven wil ik met alles wat in mij zit gaan dichten. Een breuk met het afbraakbeleid van de afgelopen vier jaar, door een keiharde bestrijding van discriminatie, fikse investeringen in het armoedebeleid en de verbetering van de luchtkwaliteit zijn keihard nodig in onze stad.
Hij vervolgt zijn stuk met een tentoonstelling van wat minder vrolijke tweets aan zijn adres, waarin teksten staan als "Schaam je toch diep dat je voor een kankerverwekkende Pislam partij in de gemeenteraad wilt. Ik hoop van harte dat je sterft voor de #GR2018 kanker verrader." Dat is natuurlijk allesbehalve mals, en het siert Van Baarle dat hij die tweets niet al te persoonlijk opvat. Minder fraai is dat hij de oorzaak voor het gedrag van zulke malloten zoekt bij andere, rechtse politici. "Waarom wordt een geboren Rotterdammer opeens een 'kanker verrader'?" is de centrale vraag van het stuk, die eigenlijk al in de titel beantwoord wordt: "Eerdmans wakkert xenofobie aan en rijt de onderbuik open", luidt de weinig subtiele kop.
Hij probeert de schuld voor de bedreigingen aan zijn adres in de schoenen van Eerdmans te schuiven:
Wie ik wel iets kwalijk neem, zijn die politieke agitatoren die met keiharde retoriek en xenofobe uitingen groepen Rotterdammers tegen elkaar opzetten. Mensen zoals Leefbaar Rotterdam-leider Joost Eerdmans en Leefbaar-raadslid Tanya Hoogwerf, die met hun partij openlijk spreken over een ‘lange arm’, over ‘totaal mislukte integratie’ en over een ‘vijfde colonne’. Daarmee scheppen zij een klimaat waarin groepen Rotterdammers worden weggezet op een wijze die doet denken aan de manier hoe NSB’ers werden bejegend in de periode van de Tweede Wereldoorlog.
Wat hij met die laatste vergelijking bedoelt weet ik niet (moeten we opeens medelijden hebben met NSB'ers?) en wil ik eigenlijk ook niet weten. De rest van de aantijging is namelijk al walgelijk genoeg, en typerend voor de manier waarop "RACISME!"-schreeuwende partijen en groepen te werk gaan. Nooit eens bedenken of er misschien een kern van waarheid zit in uitspraken als "totaal mislukte integratie", en bedenken of die kloven er niet zijn doordat de integratie mislukt is, in plaats van doordat realistische politici op dat feit wijzen.
Maar dat soort gedachten zijn bij DENK nu eenmaal taboe.
