The Honorable Member for Greenpeace, Liesbeth van Tongeren, vloog gisteravond op Twitter gierend hard uit de bocht. Normaal gesproken beperkt ze zich op haar twitteraccount tot bomen en beestjes, maar gisteren verstoutte ze zich een klein uitstapje naar buitenlandse zaken. Dat liep dus
niet helemaal goed af:
Hoe zouden wij reageren als Libie hier 2 mensen op kwamen halen per heli als er rellen waren? Alle 5 een tijdje vast denk ik.
Eh? Dit is dom op zoveel verschillende niveaus dat het moeilijk kiezen valt waar het mes het eerst in gezet moet worden. Laten we maar beginnen met de vaststelling dat we niet weten hoe we zouden reageren omdat de situatie
zich nooit zou voordoen. We doen hier niet aan burgeroorlogen. Spectaculaire Libische reddingsoperaties zullen dus nooit nodig zijn. Het vergelijken van de bloedige burgeroorlog in Libie met "relletjes" pleit daarnaast niet echt voor het inlevingsvermogen van mevrouw Van Tongeren. We hebben het over een land in de greep van
gewelddadige chaos. Dat valt niet echt te vergelijken met een uit de hand gelopen studentendemonstratie. Als er enkel sprake was van "relletjes", dan zouden de Britten ook nooit in een gewaagde reddingsoperatie twee Hercules vliegtuigen in de woestijn buiten Benghazi hebben geland om Britse staatsburgers te evacueren. Zo'n gek idee was die Nederlandse reddingsoperatie dus niet.
Maar goed, laten we mevrouw Van Tongerens vergelijking nu eens accepteren. Stel inderdaad dat er hier een bloedige burgeroorlog was uitgebroken, waarbij Rutte delen van het land liet bombarderen en gewapende milities de straten van Amsterdam onveilig maakten. Zouden wij de Libische soldaten die hier gekomen waren om hun eigen staatsburgers te evacueren werkelijk gevangen zetten? En vervolgens inzetten als diplomatiek chantagemiddel? Als ze dat werkelijk meent, heeft ze blijkbaar geen al te hoge pet op van haar eigen bevolking.