Libie Top Flop

Nederland gaat 1,4 miljard euro aan bevroren Libische tegoeden zo snel mogelijk beschikbaar stellen voor de Nationale Overgangsraad in Libië.

Dat zei premier Mark Rutte vrijdag na de speciale Libië top in Parijs.

Het gaat om ongeveer de helft van de circa 3 miljard euro aan Libische tegoeden in Nederland die het kabinet in maart bevroor.

Ook andere EU-landen bevroren tegoeden van Kaddafi en zijn clan, maar ook van de Libische centrale bank en de Libische investeringsautoriteit. Rutte voegt toe: “Nederland geeft niet alles in een keer omdat Libië in principe een rijk land is”.

Het lijkt mij verstandiger eerst deze tegoeden aan te spreken in plaats van de gelden die mogelijk bij onze Nederlandse ‘staatsbank’ ABN AMRO geparkeerd staan.

Volgens de premier is het vrijgeven van het geld ''van het grootste belang voor het op gang brengen van de Libische economie''.

Wat dacht u van het op gang brengen van onze eigen economie, beste Mark?

Voor Rutte staat voorop dat “Libië in het post-Kaddafi tijdperk zo snel mogelijk een veilig en stabiel land wordt met een normale democratie en een werkende rechtsstaat”.

Het is prima dat onze premier een ‘positivo’ is, ook in deze barre economische tijden, maar dit is ‘wishful thinking’, bijna aandoenlijk naïef.

Dit horend krijg ik wederom sterk de indruk dat het kabinet hier niets over te zeggen had.

Wie waren de offensieve westerse partijen in de strijd tegen Kaddafi: Frankrijk, Engeland en de VS.

Waar staan de grootste tegoeden van Kaddafi: u raadt het al.

Hoeveel geld geven zij nu vrij:

VS: 1 miljard van de 21 miljard

Engeland: 1,1 miljard van de 19 miljard

Frankrijk: 1,5 miljard van de 7,7 miljard

En Nederland dus procentueel veruit het meest: 1,4 miljard van 3 is 47%.

Nederland weigerde terecht om te voldoen aan het NAVO verzoek actief mee te bombarderen. De Libische strijd is vooraleerst een interne aangelegenheid, democratie kun je niet opleggen en vele miljarden van ons belastinggeld zijn reeds rijkelijk naar het Europese noodfonds gestroomd.

Omdat de Nederlandse bijdrage aan de Libië missie magertjes was, dienen ze dat z.s.m. te compenseren!?

Nu is dat geld uiteindelijk van de Libische bevolking, maar wie garandeert dat die gelden daar goed terecht komen en wanneer? Dat is vooralsnog hoogst onzeker.

Tot dat duidelijker is, had de Nederlandse regering beter haar onderhandelingspositie behouden; geld is macht.

Wie is bovendien die (georganiseerde) Libische oppositie, waaruit een nieuwe regering gevormd moet worden?

Een aantal overgelopen politici en militairen van het verdreven regime die met rebellen van het eerste uur in de Nationale Overgangsraad zitten. Verder zijn daar de National Front for the Salvation of Libya (NFSL) en de National Conference for the Libyan Opposition (NCLO), die reeds jaren gesteund worden door de VS via diverse centraal Afrikaanse landen.

Hierin zijn diverse stammen en politieke bannelingen vertegenwoordigd waarvan niet duidelijk is wat hun plannen met Libië zijn nu de gemeenschappelijke vijand verdreven is. Een van de hoofdingrediënten voor een burgeroorlog dunkt me. Met als neveneffect grote aantallen islamitische vluchtelingen richting Europa.

Tenslotte is er de extremistische Libyan Islamic Fighting Group (LIFG). Hierover schrijft professor Peter Dale Scott, oud-diplomaat en deskundige op het gebied van het Amerikaanse buitenland-beleid, onder meer het volgende in zijn Libian Notebook:

"The LIFG was founded in 1995 by a group of mujahideen veterans who had fought against the Soviet occupation of Afghanistan. Upon their return to Libya they grew angry about what they viewed as the corruption and impiety of the Libyan regime and formed the LIFG to create a state that would show what they believed to be the true character of the Libyan people.

LIFG member al-Hasidi insisted his fighters ‘are patriots and good Muslims, not terrorists,’ but added that the ‘members of al-Qaeda are also good Muslims and are fighting against the invader’.

"Americans, Britons and the French are finding themselves as comrades in arms with the rebel Islamic Fighting Group, the most radical element in the Al Qaeda network [to bring down Gaddhafi]. Secretary of State Hillary Clinton admitted the risks of the unholy alliance in a congressional hearing, saying that the Libyan opposition is probably more anti-American than Muammar Gaddhafi. A decade ago, this very same delusion of a Western-Islamist partnership in Kosovo, Bosnia and Chechnya ended abruptly in the 9/11 attacks.

HYPERLINK "http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=23947" http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=23947

Wederom een grote kans dat dit buitenland beleid ‘backfired’, zoals eerder in Vietnam en Afghanistan. Extreme groeperingen trainen en financieren die zich vervolgens tegen je keren.

En Nederland betaalt als eerste mee