Afgelopen zaterdag kwamen de heren Vermeend en Van der Ploeg, beiden PvdA, met een kritisch stuk in De Financiële Telegraaf, waarin zij kritiek uitten op eurocritici. Joost wijdde er gisteren ook een column aan. In mijn column van vandaag wil ik wat dieper ingaan op de 'argumenten' die de heren aanvoerden, en aantonen dat zij 'uit hun nekharen' zitten te kletsen. Wat deugde er niet aan hun argumentatie? Om te beginnen het badinerende toontje van de heren. Ja, ze zijn niet tegen een referendum, maar dan moet dat wel door 'serieuze' mensen worden geïnitieerd. Dat clubje van het Burgerforum is volgens de heren onderling verdeeld. Daarmee de suggestie wekkend, dat het om een 'bunch of amateurs' gaat, die niet of nauwelijks serieus genomen behoeft te worden. Zo gaan de heren van start, fraai is dat.
Maar ook inhoudelijk komen ze met een uiterst zwak verweer. Ze zeggen:
"Hoewel er in de meeste lidstaten nog een ruime politieke meerderheid voor de EU en de euro bestaat, is de afgelopen jaren het aantal tegenstanders toegenomen."
Het geniepige van deze opmerking is, dat zij suggereert dat de meerderheid van de Europese volken vóór de EU en de euro zijn. Daar past een nuance. De meerderheid mag nog voor de EU zijn, dat wil zeggen voor de Interne Markt, maar niet voor de euro. Daar komt bij, dat voorbij gegaan wordt aan de omstandigheid, dat netto ontvangende landen natuurlijk altijd vóór zijn. Hiermee wordt ook voorbijgegaan aan het feit, dat een meerderheid van de bevolking van de betalende landen het meer dan zat is om op te blijven draaien voor de fiësta's van vak Zuid. Zoiets heet een drogredenering.
Maar het wordt nog erger. Even verderop beweren de heren:
"Als de EU in het nieuws komt dan gaat het vooral om negatieve zaken bijvoorbeeld over de schuldencrisis, bureaucratie, geldverspilling en Europese regeringsleiders die geen daadkracht vertonen. In de publieke opinie van de EU-landen worden maatregelen die voor burgers slecht uit pakken bovendien vaak aan de EU toegeschreven. Brussel fungeert veelvuldig als de zondebok."
Het venijnige in dit blokje zit hem in de laatste zin. Niet alleen worden de oorzaken van die negatieve EU-zaken wijselijk verzwegen, men doet voorkomen alsof het de schuld van de publieke opinie is, door te suggereren dat Brussel 'veelvuldig fungeert als de zondebok'. Met andere woorden: eigenlijk is er met Brussel niets mis, dat beeld wordt ervan gemaakt! De oude truc van het omdraaien van oorzaak en gevolg. Dat is drogreden nummer twee. Want iedereen met enige kennis van zaken weet, dat die onvrede gebaseerd is op harde feiten. Over feiten gesproken. Onder het kopje 'Blind voor de feiten' komen de heren niet met feiten, maar met meningen, drogreden nommer drie. Schaamteloze reclame voor het multinationale grootbedrijf. Ik kan het niet mooier verwoorden.
Men stelt dat internationale 'onderzoeken' zouden hebben aangetoond dat het verlaten van de euro zoveel geld en welvaart kost. Graag zou ik die onderzoeken zien. Of bedoelt men wellicht het eenzijdige onderzoek van de ING Bank, die talloze wezenlijke factoren buiten beschouwing liet, zoals het wisselkoersverlies, dat tot op de dag van heden tien procent van ons Bruto Binnenlands Product kost, of het wegvallen van de garanties uit hoofde van alle noodfondsen wat ons tientallen miljarden scheelt, of het niet meerekenen van de extra rentekosten bij het verliezen van onze triple A status op het moment dat de schulden van de eurozone gemeenschappelijk worden. Het zijn maar enkele voorbeelden, de lijst is eindeloos.
Het bontst maken beide heren het door te suggereren dat eurosceptici boze blanke mannen van boven de vijftig zijn. De jeugd zou wel in die federale fantasie geloven... Ik spreek regelmatig Spaanse en Portugese jongeren en zij spugen op de euro, de EU en haar executiecommitee, de troika, die zij verwijten hun land een dictatuur op te leggen. Het merkwaardige fenomeen doet zich daarbij voor dat de volkswoede zich vooral op Brussel richt (en met name op Duitsland, welk land gezien wordt als de kwade genius achter de bezuinigingsplannen) en minder op hun eigen politici die natuurlijk in de eerste plaats verantwoordelijk zijn geweest voor de ellende door het gevoerde beleid.
De euro kan nooit overleven, het is een kwestie van tijd dat deze onheilsmunt te grave wordt gedragen. We kunnen haar doodsstrijd uitstellen door een TMS-oplossing te introduceren, ter vermijding van een plotse implosie, maar uiteindelijk zal de euro gedoemd zijn te verdwijnen. Er is simpelweg geen economische basis voor. De munt voorkomt het herstel van zwakke eurolanden, voorkomt dat die landen door middel van de noodzakelijke monetaire devaluatie van haar eigen munt weer concurrerend worden, voorkomt aldus het broodnodige economisch herstel van de periferie.
De heren gaan niet in op de actualiteit: torenhoge schulden, recordwerkloosheid, negatieve economische groei (krimp). Zij gaan niet in op de oorzaken daarvan. Zij gaan niet in op de noodzaak tot monetaire devaluatie van de zwakke broeders, in plaats daarvan draaien ze om de pot heen. Ze komen niet met feiten, maar met
meningen op de proppen. De
feiten zijn: torenhoge schulden, recordwerkloosheid, de Nederlandse export gaat vooral naar niet EU landen, inflatie is veel hoger dan men ons wil doen geloven, de euro heeft ons geen geld opgeleverd, het heeft ons geld gekost. Bijna
700 miljard inmiddels en
de teller loopt nog op. Dát zijn de feiten. Wees daar eens een keer eerlijk over heren Vermeend en Van der Ploeg!
Het is heel kwalijk dat deze twee heren zich voor het karretje van de gevestigde orde hebben laten spannen. Wie neemt hen nog serieus?