Koningsdag kan mij gestolen worden

Er is niets mis met vaderlandsliefde, of patriottisme. Sterker nog, als een volk geen vaderlandsliefde heeft kan je het land eigenlijk wel opdoeken. De cultuur zal dan namelijk bij de eerste de beste dreiging van buitenaf of van binnen in elkaar storten.

Maar dat betekent niet dat ik dus een fan ben van koningsdag. Sterker nog, dat ben ik absoluut niet. Kijk nou eens naar deze flauwekul:

Op de websites van het AD en De Telegraaf kun je vervolgens foto's vinden van allerlei knettergekke burgers die, gekleed in oranje, net doen alsof Willem-Alexander en Maxima de redders van de natie zijn. En zij, Maxima, maar zwaaien in haar roze jurkje.

Natuurlijk gun ik hun gezin het beste. Ze lijken mij gelukkig te zijn, en dat is ze van harte gegund. Maar moeten we nou echt net doen alsof ze speciaal en bijzonder zijn, alleen maar omdat Willem-Alexander toevallig de oudste zoon is van Beatrix? Hij is in de juiste familie geboren, yay! Wat een prestatie! Echt hoor, wat een geweldenaar!

Kunnen we ophouden met deze idioterie? Patriottisme is dat je van Nederland houdt. Je hoeft absoluut niet van het koningshuis te houden, of het principe van de monarchie. Sterker nog, het valt me vaak op dat zelfverklaarde republikeinen vaak de meeste patriottische mensen in Nederland zijn. Misschien dat dit niet eens zo gek is: het zijn van republikein impliceert immers vertrouwen in de burger zelf, niet in een kunstmatig boven ons gestelde elite. En ja, om van een land te houden -- om vaderlandslievend te zijn -- moet je van diens burgers houden.

Kortom, juist een patriot zou de eerste moeten zijn die roept: weg met koningsdag!