Kom met eerlijke kritiek op Israël

De dader is gepakt. De moordpartij vorige week in het Joods Museum in Brussel is gepleegd door de radicale Franse moslim Mehdi Nemmouche. Afgelopen vrijdag is hij tijdens een routinecontrole opgepakt in de Zuid-Franse havenstad Marseille. Tijdens die controle vond men onder andere de kalasnikov waarmee Mehdi de vier volledig onschuldige burgers in Brussel een aantal kogels door het hoofd schoot.

Het was voor vrijwel iedereen overduidelijk een antisemitische aanslag, zo ook volgens de Israëlische premier Netanjahoe. 

Toch kwam vanuit extreem-linkse hoek de bekende Pavlov reactie dat dit nog de vraag was. Zo stelde Jan-Maarten Hijmans in een artikel in Het Parool op 27 mei 'Israël snel met antisemitismekaart' dat de Israëlische premier Benjamin Netanjahoe voor zijn beurt sprak.

Wat Mehdi Nemmouche zijn motief is geweest is nog niet bekend. Net zoals het geval was bij de moordenaar van Joodse schoolkinderen in Toulouse, is het echter zeer waarschijnlijk dat antisemitisme en rabiate Israël-haat de reden is geweest, gezien zijn jihadistisch verleden. Mehdi vocht in Syrië voor een islamitische staat waar voor homo’s, christenen, atheïsten, sjiieten, feministen en Joden maar een plaats is: de begraafplaats. Jan-Maarten sprak dus meer voor zijn beurt dan Netanjahoe.

Jan-Maarten Hijmans staat zo in een traditie die de afgelopen jaren in met name linkse kring salonfähig is geworden. Een traditie die elke aanslag in Israël, elke aanslag gepleegd op Joden, terugvoert op het gedrag van ‘de pariastaat Israël’, zoals Hijmans het land aanduidt. 

Een staat waar je volgens hem en anderen geen enkele kritiek op mag hebben. Omdat je dan direct een antisemiet wordt genoemd. Het is echter helemaal niet waar dat je geen kritiek op Israël mag hebben. Graag zelfs! Want Israël is een doodnormale westers-seculiere democratie, waar net als in Australië, Zweden of Nederland fouten worden gemaakt. Fouten die benoemd moeten worden.  

Het probleem met mensen als Jan-Maarten Hijmans, Dries van Agt en Gretta Duisenberg is echter dat zij als het om Israël gaat amper nog normale bewoordingen kunnen vinden. Termen als apartheidsstaat, genocide en fascisme vliegen je om de oren. Zonder ooit ook maar een feit te noemen, zonder de gehele context te zien.

Inderdaad staat er een veiligheidshek op de Westbank. Dat is daar neergezet om zelfmoordaanslagen te voorkomen. In 2001 bijvoorbeeld pleegde de radicaal-islamitische terreurorganisatie Hamas een aanslag in de Dolfinarium Discotheek in Tel Aviv. De 22-jarige Palestijn Saeed Hotari blies zichzelf op, te midden van honderden jonge Israëliërs. Eenentwintig tieners vonden de dood, de oudste was Jan Bloom, 25 jaar oud, de jongste was Maria Tagiltseva, een meisje van net 14.

Israël besloot na tientallen van dit soort aanslagen het veiligheidshek te bouwen. Mag je nu geen kritiek op dat hek hebben? Natuurlijk mag dat! Op 5% van de lengte is het een lelijke muur, als er woningen bij liggen die door sluipschutters onder vuur genomen kunnen worden. Kan die muur niet fraaier of lager? Is het hek eigenlijk nog wel nodig?

Wij vinden van wel, omdat Hamas nog steeds in zijn grondwet heeft staan dat Israël vernietigd moet worden, inclusief de Joden die er wonen. Maar Jan-Maarten en Gretta mogen gerust een andere mening hebben, als zij dat met feiten kunnen onderbouwen. Het enige dat zij echter roepen is dat Israël overdreven geweld zou gebruiken of ‘een apartheidsmuur’. Waardoor een discussie enorm vertroebelt, omdat de beschuldiging van apartheid volkomen absurd is. 

Want in Israël is geen apartheid. Arabieren bekleden er zeer hoge functies. Zo is een van de hoogste rechters in Israël, Salim Joubran, een Arabier. In het vorige parlement, de Knesset, werd 10 procent van de zetels door Arabieren ingenomen. Ook Likoed had een Arabisch parlementslid, Ayoob Kara, net als het ‘extreem-rechtse’ Beitanu YIsrael. In 2013 was Miss Israel een erg knappe zwarte vrouw, Yityish Aynaw, in 1999 was dit een eveneens zeer knappe moslima: Rana Raslan. De hoogste militair binnen de Israëlische marine was tot voor kort een Chinees: niet ras maar hard werken bepaalt waar je in Israël terecht komt. Meer dan 400 Arabisch-Israëlische militairen zijn sinds 1948 gestorven bij de verdediging van de staat Israël. De Israëlische ambassadeur in Noorwegen, Naim Araidi, is een Arabier. Tel Aviv was de homo-hoofdstad van de wereld in 2012. Et cetera.

Het zou mooi zijn als Israël-criticasters eens met echte, eerlijke kritiek komen als het om Israël gaat. En er oog voor hebben in wat voor gewelddadige regio Israël ligt, wat veel handelen van Israel verklaart. Dan zou er een zinvolle discussie kunnen ontstaan.

En bovendien met één stem kan worden gesproken als het om jihadistische aanslagen zoals in Brussel gaat. Want die passen niet in een democratie: niet in de Belgische, niet in de Israëlische, en zeker ook niet in de Nederlandse democratie.