De wederopstanding van de nationale trots en de toekomst van Europa (deel 2)

Deel twee van de toespraak. Hier vindt u deel één.

Kijk naar de namen die mensen aan hun kinderen geven. Mohammed is vandaag de dag de populairste jongensnaam van nieuwgeborenen in veel Franse, Belgische en Nederlandse steden. Mohammed is zelfs de populairste naam van alle nieuwgeborenen in Engeland en Wales.

Kijk naar de Europese binnensteden. Bezoek Europa en je zal merken dat het is beginnen lijken op Noord-Afrika en het Midden-Oosten. De binnensteden zijn gebieden geworden waar de islamitische sharia heerst. Vorige maand nog schreef een Nederlandse krant dat een wijk, nauwelijks een paar kilometer verwijderd van ons parlement in Den Haag, een sharia-zone is.

Islamitische wijken grenzen ook aan de EU-hoofdkantoren in Brussel. En op 15 kilometer van Westminster, de moeder der parlementen, werd een Brits militair de keel doorgesneden door islamitische moordenaars.

Parijs, de hoofdstad van Frankrijk, is omringd door overwegend islamitische voorsteden. En hetzelfde is het geval met andere Franse steden. De Franse autoriteiten hebben zelfs een lijst opgesteld van 751 zogeheten 'gevoelige wijken', waar het gevaarlijk is om je te vertonen, zeker als autochtoon Fransman. Dit zijn de verloren gebieden der Franse republiek, er woont het onvoorstelbare aantal van 5 miljoen mensen oftewel 8 procent van de Franse bevolking!

Zelfs militairen zijn niet langer veilig in de straten van Europa, zoals de recente vreselijke gebeurtenissen in Groot-Brittannie en Frankrijk hebben laten zien. Maar ook de Joden zijn niet langer veilig. Het anti-semitisme nam toe, en het blijft toenemen naarmate de islamitische immigratie toeneemt.

Inderdaad, vrienden, na Nazisme en Communisme bedreigt vandaag een andere totalitaire ideologie Europa: de boosaardige ideologie genaamd islam.

In Europa ervaren we, dat hoe islamitischer een samenleving wordt – zelfs wanneer de meerderheid der moslims gematigd zijn – hoe minder vrij en tolerant ze zal zijn.

Gruweldaden, zoals de recente aanslag in Boston, waar islamitische immigranten onschuldige toeschouwers van de marathon vermoordden, doen zich ook in Europa voor. Een paar jaar geleden werd in mijn eigen land Theo van Gogh, een filmmaker die kritisch was op de islam, op straat afgeslacht in Amsterdam.

Vandaag de dag trekken honderden jonge islamitische inwoners van onze landen naar Syrië om er jihad te gaan voeren. Ze zullen terugkeren als ervaren jihadisten, getraind in stadsguerilla. Maar terwijl jullie hier in Amerika nog altijd in staat zijn hier iets tegen te doen, terwijl jullie je grenzen kunnen controleren en sluiten, terwijl het Congres wetgeving kan aannemen om Amerikaanse burgers te beschermen, heeft de Europese Unie ons in Europa van deze mogelijkheid beroofd.

En er is niet alleen de dreiging van terreur of geweld; er is ook het fenomeen van de niet-gewelddadige jihad. De opkomst van islam betekent ook de opkomst van islamitisch sharia recht in onze rechtspraak. In Europa hebben we sharia testamenten, sharia scholen, sharia banken. In Groot-Brittannie hebben ze zelfs al sharia rechtbanken.

Europa islamiseert geleidelijk aan. Mensen die de islam kritiseren, zoals ikzelf, worden door Al Qaeda bedreigd en door islamitische en linkse groeperingen voor het gerecht gedaagd. En het gaat niet alleen om mezelf, ook om de journalist Lars Hedegaard, de schrijver Salman Rushdie, de cartoonist Kurt Westergaard, en vele anderen.

Wij bekritiseren de islam en we zullen dat ook blijven doen, omdat het een gevaarlijke ideologie is. Zij is intolerant en gewelddadig. En het ergste is nog dat zij niet kan worden hervormd. Dat kan niet, omdat zij gelooft dat de Koran een boek is dat is geschreven door Allah zelf. En dat kan ook niet, omdat zij moslims oproept om Mohammed als rolmodel te volgen in hun persoonlijk leven. Er kan geen slechter rolmodel zijn dan deze man, die een krijgsheer was, een terrorist en een pedofiel.

Ofschoon de meeste moslims gematigd zijn, zijn degenen die menen het voorbeeld van Mohammed te moeten volgen dat niet. En dat is nu precies de reden waarom een land onvrijer en gewelddadiger wordt naarmate het islamitischer wordt.

Europa moet worden beschermd tegen deze nieuwe totalitaire dreiging.

Daarom zeg ik: Geen immigranten meer vanuit de islamitische wereld! Mijn partij wil de grenzen sluiten voor immigranten uit islamitische landen.

En steeds meer mensen steunen ons.

Een peiling, die wij tien dagen geleden lieten uitvoeren, toont dat 77% van alle Nederlanders de islam niet als een verrijking zien voor ons land, 68% zegt dat er al meer dan voldoende islam in Nederland aanwezig is. Een meerderheid van de kiezers van alle grote partijen in mijn land – zelfs die van de linkse partijen – onderschrijven deze twee principes.

De peiling toonde ook dat 55% van de Nederlanders wil dat immigratie vanuit isamitische landen wordt gestopt, 63% wil niet dat er nog méér moskeeën komen, 72% ziet een verband tussen islam en de recente terreuraanvallen in Boston, Londen en Parijs, en 72% wil een grondwettelijk verbod op het islamitisch sharia recht.

De gewone mensen in Europa willen drie dingen.

Peiling na peiling laat zien dat de gewone Europeanen niet willen dat hun democratie ondermijnd wordt. Afgelopen april liet een pan-Europese peiling zien, dat een duidelijke meerderheid van de bevolking in de grote EU lidstaten geen vertrouwen meer had in de EU als instituut. Zelfs in Duitsland haalde dat aantal bijna 60%.

Deze week toonde een Gallup-peiling dat, voor de eerste keer in de geschiedenis, in Nederland evenveel mensen de EU willen verlaten als erin blijven. Dat was een paar jaar geleden ondenkbaar.

De kracht van Europa is haar diversiteit. Europa is geen natie; het is een cluster van naties, met elkaar verbonden door een Joods-Christelijke en humanistische cultuur, maar met verschillende nationale identiteiten.

Afgelopen januari hield de Britse premier David Cameron een toespraak waarin hij zei dat de EU moet veranderen.

Hij sprak over het “gebrek aan democratische verantwoording,” “de excessieve regulering” en alles wat fout is in de EU. Er zijn veel zaken waar ik het met Cameron eens ben, maar ik deel zijn geloof niet dat de natuur van de EU kan veranderen. De heer Cameron gelooft dat de EU kan gewijzigd worden in “een meer flexibele, aanpasbare en open Europese Unie.”

Ik geloof daar niet in. Indien een organisatie het expliciete doel heeft om te streven naar “een steeds hechter verband”, dan kan ze niet zomaar in de tegenovergestelde richting gaan bewegen en afstand doen van de reeds verkregen macht.

We kunnen zien hoe het mechanisme werkt aan de manier waarop de EU met de eurozone crisis omgaat. In plaats van het destructieve pad te verlaten, dat tot nu toe is gevolgd, gebruikt Brussel de crisis juist om een nog strakker keurslijf op te leggen aan de lidstaten.

De Europese Unie kan eenvoudigweg niet gedemocratiseerd worden, omdat de hele structuur is gebouwd op de ontkenning van democratische beginselen. Zoals president Klaus aanduidde, er kan geen Europese democratie zijn om de eenvoudige reden dat er geen Europees demos, geen Europees volk, is. Er kunnen slechts verschillende Europese democratieën – in het meervoud! – zijn in de verschillende Europese natiestaten. Wat de EU doet is deze verschillende democratieën vernietigen.

En daarom is de positie van mijn partij glashelder. Wij opteren voor een exit uit de Europese Unie. We willen Nederland niet alleen uit de Eurozone, maar ook uit de EU – inclusief het zogeheten Schengen gebied, de groep van 26 Europese landen die de paspoort- en immigratie controles hebben afgeschaft tussen de gemeenschappelijke grenzen. Wij willen het recht terug om zelf af en toe naar eigen goeddunken grenscontroles te doen.

Wij willen onze onafhankelijkheid behouden. Wij willen zelfbestuur! We willen baas zijn in eigen huis! We willen baas zijn over onze eigen grenzen. We willen baas zijn over ons eigen geld. De Partij voor de Vrijheid wil dat Nederland de EU verlaat en zich aansluit bij de Europese Vrijhandels Associatie EVA.

Maar hier is het goede nieuws, vrienden. Zoals ik al heb aangegeven neemt de publieke steun voor de EU met de dag af. Mijn partij is nu al maanden op rij de grootste partij van Nederland in de peilingen.

En we zijn niet de enigen.

In Groot-Brittanië is UKIP, de United Kingdom Independence Party, die wil dat het Verenigd Koninkrijk de EU verlaat, de tweede partij geworden in vele tussentijdse en plaatselijke en regionale verkiezingen gedurende de afgelopen twee jaar. Uit de peilingen vandaag blijkt dat UKIP gemiddeld kan rekenen op een kwart van de stemmen. En de partij groeit nog.

Afgelopen jaar behaalde Marine Le Pen in Frankrijk 18% van de stemmen in de presidentsverkiezingen. Ze heeft nu president Hollande al ingehaald. Ook zij is tegen de EU. En ook haar populariteit groeit nog.

In Duitsland is het nog altijd veel te politiek incorrect om de EU af te wijzen. Maar desalniettemin wil een nieuwe partij, Alternative für Deutschland, dat het land de eurozone verlaat. En ook daar groeit de aanhang.

In Italië willen zowel de grootste partij, Beppe Grillo's Vijf Sterren Beweging, als Lega Nord, die de grootste partij in het Noorden van Italië is, een referendum over een terugkeer naar de lire. Lega Nord heeft de EU zelfs een mislukt project genoemd.

In Portugal werd een boek dat pleit voor het verlaten van de euro in één klap een bestseller. Een pleidooi dat tot voor kort nog taboe was, wordt nu openlijk bediscussieerd, waarbij de hoogste rechter van het land zich persoonlijk uitgesproken heeft voor het uittreden uit de eurozone.

Overal in Europa nemen de anti-EU sentimenten toe. Overal in Europa zijn er patriottistische partijen die de wederopstanding van de nationale trots in hun land reflecteren. Of het nu in Nederland is, Groot-Brittannië, Frankrijk, Zweden, Finland, Denemarken, Oostenrijk, Italië, Vlaanderen, Tsjechië, Duitsland, en alle andere natiestaten die gevangen zitten in de Europese Unie.

Zoals ik zei, hier is het goede nieuws: Europa zou weleens op het keerpunt kunnen staan van een fundamentele verandering ten goede. We lijken aan de vooravond te staan van een belangrijke en werkelijk historische gebeurtenis. In Europa is de tijd rijp voor een glorieuze, democratische en niet-gewelddadige revolutie ter bescherming van onze nationale vrijheden en het herstel van onze soevereiniteit.

Over precies één jaar houden de huidige 27 EU-lidstaten verkiezingen voor een nieuw Europees Parlement.

Overal in Europa zijn de mensen eindelijk bereid om te rebelleren in het stemhokje.

Zij verwerpen de transferunie. Ze willen niet langer betalen voor andere, corrupte landen.

Ze verwerpen het supranationale experiment van de Europese Unie.

Ze zijn bereid om te stemmen voor het herstel van de nationale soevereiniteit.

Ze zijn bereid om hun eigen culturele identiteit te verdedigen.

Het enige wat de mensen nodig hebben is fatsoenlijk politiek leiderschap dat in staat is hen de weg wijzen uit de EU en naar een betere toekomst.

Amerika's eerste president, George Washington, heeft laten zien, dat indien moedige en democratische politici beschikbaar zijn om hun land te leiden, zij de basis kunnen leggen voor een duurzaam democratisch raamwerk dat voor eeuwen vrijheid en welvaart garandeert.

Beste vrienden, mijn partij in Nederland, en vele andere partijen in de andere Europese landen bereiden ons voor op een electorale aardverschuiving tijdens de Europese verkiezingen volgend jaar.

We voelen het hart van het Nieuwe Patriottisme in Europa kloppen.

De winter is voorbij. De lente komt. De Europese lente is nabij. En we zijn er klaar voor. We zijn ons bewust van onze historische taak.

En daarom ben ik buitengewoon gelukkig om hier vandaag in Californië te zijn. Want de grote inspirator van onze aanstaande democratische revolutie is één van jullie. Jullie held, mijn held, Ronald Reagan! – die in zijn presidentiële afscheidsrede zei, dat de verwezenlijking waarop hij het meest trots was in zijn gehele presidentschap de wederopstanding was van de nationale trots. "Het Nieuwe Patriottisme," zo noemde hij het.

De Europese verkiezingen volgend jaar bieden een unieke gelegenheid om de Europese naties te bevrijden.

De verkiezingen volgende lente bieden een unieke kans om de fatale fout te corrigeren die de vorige generatie politici hebben gemaakt door het geld van hun belastingbetalers en hun nationale soevereiniteit weg te geven aan Brussel en hun landen over te leveren aan de kwalijke gevolgen van de massa immigratie en de islamisering.

Als Europees politicus ben ik me volledig bewust van mijn plicht om deze kans te benutten. De Europese verkiezingen in mei volgend jaar moeten een klap toebrengen aan al die partijen die ons verkocht hebben aan de EU. Niet alleen in Nederland, maar overal in Europa.

En daarom zal ik alles doen wat in mijn vermogen ligt om een alliantie te smeden van democratische partijen die staan voor het herstel van de soevereiniteit en de vrijheid van hun natie. Ik wil deze partijen samenbrengen in een gemeenschappelijk streven om onze identiteit en onze waarden te verdedigen. Ik weet niet in hoeverre ik hierin zal slagen, maar ik ga het proberen. Het is mijn overtuiging dat wij moeten samenwerken. Omdat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten.

Vrienden, het is gemakkelijk om te wanhopen. De tijd dringt voor Groot-Brittannië, voor Frankrijk, voor Duitsland, voor Nederland en voor al die andere fantastische naties van Europa. De huidige situatie in Europa is somber. Als we niets doen wordt het nog veel somberder. Als we niets doen worden we straks weggevaagd door een economische en demografische ramp.

Maar het is verkeerd om te wanhopen. Het heden is somber, maar de toekomst ziet er zonnig uit. Want de toekomst wordt bepaald door onze eigen daden. We zijn de acteurs op het wereldtoneel. Dat is eveneens een les van Ronald Reagan, die zei: “We moeten vandaag handelen om morgen te behouden.”

Recent ging ik naar Parijs om met Marine Le Pen te spreken en met eigen ogen te zien wie zij is en waar zij voor staat. Zij is niet haar vader. Zij is geen antisemiet. Zij houdt van Frankrijk, de Franse identiteit en soevereiniteit.

Ik ging naar Praag en sprak met president Klaus. In de komende maanden wil ik proberen om zoveel mogelijk Europese patriottistische leiders te zien. En ik vraag hen telkens wat zij van Israël vinden, want Israël is de lakmoesproef.

Het Joodse volk deed precies het tegenovergestelde van wat de Europeanen deden na de Tweede Wereldoorlog. Zij trokken de juiste conclusie. Zij realiseerden zich dat zonder eigen natiestaat er geen veiligheid voor hun volk kan zijn.

Zonder natiestaat, zonder zelfbestuur, zonder zelfbeschikking kan er geen veiligheid zijn voor een volk, noch kan er sprake zijn van behoud van de eigen identiteit. Dit inzicht heeft ertoe geleid dat de Zionisten streefden naar de heroprichting van de staat Israël. Theodore Herzel zei dat er een Joodse staat moest komen opdat “de joodse geest zou kunnen heropbloeien.”

Inderdaad, een ziel heeft een lichaam nodig. En de geest van een volk kan niet opbloeien zonder het lichaam van de natiestaat. De natiestaat is het politieke lichaam waarin wij leven. We moeten het bewaken en koesteren. Opdat we aan onze kinderen onze nationale identiteit, onze democratie en onze vrijheid kunnen doorgeven.

Beste vrienden, wat we vandaag nodig hebben is zionisme voor de Europese naties. De Europeanen moeten het voorbeeld van de Joden volgen en hun natiestaat opnieuw vestigen.

En dat, mijn beste vrienden, is waarom elke patriot, behalve een democraat, per definitie ook een echte vriend van Israël moet zijn. Een patriot kan geen antisemiet zijn.

Vrienden, de grote Zionistische leider Ze'ev Jabotinsky zei over het Joodse volk: “Wij moeten ons nergens voor verontschuldigen. Wij zijn een volk zoals de andere volkeren. We hebben niet de bedoeling beter te zijn dan de rest. We zijn niemand verantwoording verschuldigd. We zijn wat we zijn, we zijn goed voor onszelf, we zullen niet veranderen, en we willen dat ook niet.”

Zo is het. Dit geldt voor alle volkeren. We hoeven ons niet te verontschuldigen omdat we goed zijn voor onszelf. We hoeven niet te veranderen als we dat niet willen.

De Europese volken ergeren zich aan de permanente ontvreemding van de macht van hun eigen natiestaat. Zij geven om hun land omdat zij om democratie en vrijheid geven en om het welzijn van hun kinderen. Zij zien hun democratische rechten en hun oude vrijheden gesymboliseerd in hun nationale vlag. Zij zijn trots op hun vlag. En zolang die trots er is, hebben zij een toekomst.

Laten we dit commitment aan de wederopstanding van onze nationale trots onderstrepen met een symbolisch gebaar. Laten we dat doen door de Joodse natiestaat te steunen door onze ambassades over te brengen van Tel Aviv naar Jerusalem. Laten we de vlaggen van alle trotse, vrije landen wapperen boven ambassades in Jerusalem, de enige ware hoofdstad van Israël en de wieg van de Joods-Christelijke beschaving.

Israël verdient onze steun. Niet alleen omdat het in de frontlinie ligt van de totalitaire dreiging van de Islam, maar ook omdat het ons toont hoe belangrijk het is dat mensen een eigen thuisland hebben.

Vrienden, vandaag worden we geconfronteerd met een nieuwe dreiging. Maar de geschiedenis leert ons dat we die kunnen weerstaan als we samen staan.

We hebben een alliantie nodig, niet alleen van de Europese patriotten, maar ook een alliantie tussen Amerika en Europa.

We hebben de hulp en de steun nodig van Amerikaanse patriotten als u. Zo’n alliantie brengt het beste in ons beiden naar boven en stelt ons in staat de totalitaire bedreiging te verslaan.

Dit werd bewezen door de alliantie tussen Roosevelt en Churchill in de veertiger jaren van de vorige eeuw. Die alliantie versloeg het Nazisme.

Het werd bewezen door de alliantie tussen Reagan en Thatcher in de tachtiger jaren. Die alliantie versloeg het Communisme.

Vandaag bedreigt de Islam ons allen, Israël, Europa, Amerika. Maar samen kunnen we haar weerstaan. En we moeten ook samen staan, anders worden we verslagen. We hebben geen andere keus.

Zoals de grote Margaret Thatcher zei: “Nederlaag – Ik erken de betekenis niet van dat woord.”

En wij doen dat ook niet!

Dank u.

Vertaling: Trias Politica