Beschaafde mensen moeten zich de vraag stellen wat een dier is.
Wakker Dier zwengelt op ludieke wijze het ontluikende debat over de vleesindustrie aan, door kaartjes uit te geven met bio-industriële misstanden bij C1000 en Plus. De stichting wegzetten als de vriendjes van Volkert of een stel milieufanaten, is gratuit, vooral omdat ze een serieuze en lastige vraag stellen: hoe ver mogen we gaan met dieren? Kun je enerzijds beweren dat je een beschaafd mens bent en anderzijds vlees kopen dat zó goedkoop is dat het leven van het stuk vlees in kwestie miserabel was. Mogen wij onszelf volstoppen tegen elke prijs en wat zegt dat over ons?
Laat ik één lijn uitwerken. Mensen staan boven dieren, zo rechtvaardigen sommige vrijemarkt-adepten de prijs van vlees. Omdat mensen hoger in de orde der dingen staan, kunnen we dieren dus aanwenden om onze behoeften te bevredigen. In de eerste plaats gaan deze lieden ervan uit dat een verschil in rangorde impliceert dat vervolgens alles met de lagere soort geoorloofd is. Lijkt me een wat verregaande en slecht te rechtvaardigen assumptie.
In de tweede plaats moeten deze vrijemarkt-profeten verklaren waarom mensen hoger in de orde der dingen staan. De onderscheidende menselijke eigenschap lijkt mij niet zozeer rationaliteit, alswel beschaving. Ik definieer 'beschaving' hier als het streven naar een verzameling leidende principes. Een van die principes vereist, dat leed zoveel mogelijk voorkomen dient te worden, zowel bij mensen als bij dieren. En mocht er dan toch geleden worden, dan moet daarvoor een goede rechtvaardiging zijn. Is de vraag naar goedkoop vlees een afdoende argument voor het immense dierenleed dat bij die 'vleesproductie' komt kijken? Kunnen we een mens dat zich gewetenloos (het geweten wordt namelijk dikwijls onderdrukt wat de vleesindustrie betreft) volstopt met dierenleed, een 'beschaafd mens' kunnen noemen?
Ik denk van niet en ik denk dat onbeschaafde mensen zich daarmee beroofd hebben van hun plek boven de dieren en hun 'recht' op kiloknallers.