Kandidatuur Albayrak toont seksisme PvdA aan

Ze hebben vrouwen niet zo hoog zitten bij de Partij van de Arbeid.

De kandidatuur van Albayrak toont aan dat in belangrijkse mate de PvdA is blijven steken in de met wierook omgeven jaren '70. De PvdA is namelijk - als enige partij, voor zover ik dat kan zien - van mening dat de emancipatie nog niet afgerond is. Die partij vindt het namelijk maar wát spectaculair dat een vrouw zich aanmeldde om voorzitter te worden van het clubje sociaal-democraten in de Tweede Kamer.

Toen Albayrak zich aanmeldde was bij Mariëtte Hamer de verademing zichtbaar. Nu.nl:

Gelukkig, een vrouwelijke kandidaat! Wat zijn we daar blij mee, want wát is dat bijzonder! Is dat echt bijzonder? Dat kan je je afvragen. De partij had al eerder een vrouwelijke fractievoorzitter (Mariëtte Hamer) en ook bij andere fracties is het fenomeen niet onbekend. De Tweede Kamer als geheel heeft zelfs al jaren een (PvdA-)vrouw als voorzitter, wat ook al niet voor het eerst is (zie Jeltje van Nieuwenhoven).

Maar toch. Toch blijft er een spastische spanning hangen rond 'vrouwen' in de sociaal-democratische gelederen. Nog immer heeft de partij tijdens verkiezingen een kieslijst waarbij er volgens in beton gegoten principes om en om een man en een vrouw op de lijst moeten staan. Een motie van de PvdA-afdeling Leiden enkele jaren terug die opriep daarmee te breken, werd verworpen.

De neofeministische geest spookt al een tijd in de partij: toen fractievoorzitter Wouter Bos in 2007 het Kabinet-Balkenende IV in ging en zijn post achterliet, had het weinig gescheeld of opvolger Jacques Tichelaar was er niet gekomen op het fractievoorzitterspluche. Laatstgenoemde had zichzelf namelijk maar wát graag opzij geschoven voor een vrouw:

Het is echt ongelofelijk, maar de PvdA lijkt de realiteit uit het oog verloren. Keer op keer blijkt dat de linkse rakkers niet voor kwaliteit willen kiezen, maar maken keuzes op basis van geslacht. Ze lijken hiermee heel 'progressief' (wat dat ook wezen mag), maar zijn in feite seksistisch: PvdA'ers lijken te denken dat vrouwen niet in staat zijn op eigen kracht te kunnen bestaan in machtsfuncties, en dus moeten ze almaar via procedurele maatregelen vooruit worden geholpen. De vrouw als een soort gehandicapte die je in een rolstoel de hele tijd moet rondrijden, anders komt ze nergens.

En we zien dus met alle heisa die er rond Albayrak wordt gemaakt dat ze nog steeds met deze zogeheten 'positieve discriminatie' doorgaan. Als u nóg overtuigender bewijs weet dat de partij in de jaren '70 is blijven steken, hoor ik het graag van u. Ik heb er een hard hoofd in dat u iets dergelijks zal weten te vinden.