Met de gulle hand geeft het Nederlandse kabinet allemaal leuke hebbedingetjes weg aan de door ISIS geteisterde regio van noordelijk Irak. Het is maar schijnhulp, want er is maar één soort hulp waar de regio écht op wacht.
Nederland toont compassie met de inwoners van het door ISIS getroffen Noordelijke Irak, en geeft 6,5 miljoen euro weg in de vorm van een aantal gadgets:
Het kabinet geeft voor 6,5 miljoen euro extra noodhulp aan de bevolking in Noord-Irak. Dat heeft minister Lilianne Ploumen (Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking) vandaag bekendgemaakt. Het grootste deel van de hulp, 5 miljoen euro, is bestemd voor het Rode Kruis. Voor het ruimen van mijnen wordt 1,5 miljoen is beschikbaar gesteld.
De hulp volgt op de al eerder gedane toezegging dat Nederland ook helmen voor Koerdische soldaten zal verstrekken.
Maar de kern van het probleem is niet dat het Koerdische leger niet goed genoeg bepanserd is. Ook niet dat er onvoldoende jerrycans, kookplaten of dekens voorradig zijn. Zelfs de mijnen zijn niet de oorspronkelijke oorzaak van alle ellende.
Wat Nederland hier doet is een beetje vergelijkbaar met het gros van de deelnemers aan de ALS Ice Bucket Challenge. Leker meevaren met een hype, zonder dat je ook daadwerkelijk iets doneert, of hooguit slechts een verwaarloosbaar bedrag inlegt. Je kan je dan wel mooi goed en moreel verantwoord gaan voelen dat je 'iets hebt gedaan', terwijl je in werkelijkheid nog geen begin hebt gemaakt met het achterliggende probleem aanpakken.
Laten we namelijk gewoon eerlijk zijn: dat Nederland geen militaire steun levert, waar de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk dit wel doen, is gewoon een vorm van lafheid. De hele dag gaat het op het nieuws over ISIS. Over wat voor barbaren het zijn, over wat voor hyperreligieuze zeloten dat stelletje islamitische ongeregeld is, en over de dreiging die de organisatie voor liberale en democratische westerse landen als Nederland vormt.
Wie zulke woorden dag in en dag uit uitkraamt, wie zich constant solidair toont met het lot van de Koerden, de yezidi's en de Irakese christenen, die ontkomt er op een gegeven moment ook niet meer aan om méér te doen dan lafjes wat dekentjes sturen. Het wordt tijd dat Nederland eens écht werk gaat maken van het stoppen van deze barbaarse genocide.