Dat klimaatneutraal beleid vanuit de overheid niet alleen geld hoeft te kosten, dat wisten we natuurlijk allang. Sterker nog, het Kabinet heeft een financiële meevaller door het verkoop van emissierechten van CO2. Met dit geld kunnen ze andere kostenposten financieren, of de begroting dichten. Of de regering dat ook daadwerkelijk gaat doen, dat moet nog blijken. De coalitie heeft namelijk regels afgesproken over hoe de begroting wordt opgesteld. Het kabinet heeft dit jaar een meevaller van honderden miljoenen euro door de sterk gestegen prijs van emissierechten voor de uitstoot van van CO2. Gas- en kolencentrales betaalden in de eerste helft van dit jaar gemiddeld 11,81 euro voor het recht om één ton koolstofdioxide uit te stoten. Dat is bijna 5 euro meer dan waar de overheid op had gerekend.
In de ramingen voor dit jaar gaat het ministerie van Economische Zaken uit van 32 miljoen rechten die voor zo'n 7 euro per stuk worden verkocht. De opbrengst komt dan uit op 224 miljoen euro.
Beleid omtrent klimaat is niet het enige beleidsgebied waarbij normatieve doelstellingen hand-in-hand lopen met financiële baten. Accijnzen op sigaretten is een ander voorbeeld. De overheid casht dan flink met het 'bestraffen' van bepaald gedrag of gebruik van specifieke producten. Waar dan de grens ligt tussen het normatieve fundament onder beleidsvoorstellen, of financiële prikkels, dat blijft vaag.
De overheid kan dan overgaan op het verhogen van accijnzen of de prijs van emissierechten met als doel om meer geld binnen te halen, terwijl het onder een morele vlag gepredikt wordt. Moeilijk te zeggen, maar het moge duidelijk zijn dat het voor de overheid een lucratieve markt is.