Jodenhaat? Waar dan?

Toegegeven, er wordt de laatste tijd - ook door ondergetekende - wel erg veel geschreven over antisemitisme. Dat lijkt misschien een beetje overdreven, maar ik denk dat de media maximale aandacht moeten besteden aan het nieuwe antisemitisme. Het is lange tijd - ook door ondergetekende - te weinig belicht. De gebeurtenissen van de afgelopen weken maken echter kraakhelder dat jodenhaat niet alleen een groot probleem is, maar ook dat het niet gisteren is begonnen en al langer broeit. Maar toch wordt het niet voldoende (h)erkend. Als zelfs de NRC kopt (weliswaar tussen aanhalingstekens) dat de elite het antisemitisme ontkent, is er iets goed mis.

De NRC schreef in dit verband weliswaar over de situatie in Frankrijk, maar het nieuwe antisemitisme is geen nationaal, maar (nu ook) een pan-Europees verschijnsel. In Nederland hebben we een man als Van Aartsen, een liberaal die ooit pal voor de vrijheid van meningsuiting van Hirsi Ali stond. Van Aartsen is nu burgemeester van Den Haag. En in die hoedanigheid heeft hij middels zijn woordvoerder gezegd dat de grenzen van het toelaatbare niet zijn overschreden bij de beruchte betoging in zijn stad. Dat is niet alleen aantoonbaar onjuist, maar het verhult dat hij had moeten ingrijpen. Van Aartsen zit zo sterk in de ontkenningsfase ten aanzien van het nieuwe antisemitisme dat zelfs het Wiesenthal Instituut hem een snoeiharde brief stuurde.

Maar of dit voldoende is om bestuurlijk Nederland ervan te doordringen dat we te maken hebben met gevaarlijke jodenhaat, betwijfel ik. Daarom gewoon even twee 'incidenten' ('want mensen, laten we eerlijk zijn, het zijn slechts incidenten') die vandaag de media haalden. In Amsterdam is een Joodse vrouw in elkaar geslagen door <del>the usual suspects</del> onbekenden omdat ze een Israëlische vlag van haar balkon had hangen. Ondertussen hangen er gewoon Hamas- en andere pro-Palestijnse vlaggen in Amsterdam. Nummertje twee: in België is een negentigjarige Joodse vrouw noodzakelijke medische zorg onthouden, omdat de dienstdoende arts haar niet wilde behandelen. Hij wilde haar wel naar Gaza sturen, want 'dan voelt ze meer pijn'.

Niets aan de hand mensen, gewoon doormarcheren.