In een interview met De Telegraaf maakt Jan Roos duidelijk dat hij zijn nieuwe rol bij VNL buitengewoon serieus neemt. Hij wil de politiek in. En dan niet omdat hij het zo geweldig vindt om rond te wandelen op het Binnenhof, maar om daadwerkelijk het één en ander te veranderen in ons land. Roos
legt uit dat hij besloot om in de politiek te stappen toen hij zag hoe de gevestigde macht omging met de uitslag van het Oekraïne-referendum:
"Ik ben teleurgesteld in de politiek en politici. Het valt me op dat mensen vooral met hun eigen carrière bezig zijn en het goedpraten van dictaten uit Brussel. Ze zien het volk zelf als een ergerlijke hindernis. Kijk naar het referendum over het verdrag met Oekraïne. De meerderheid van de kiezers zei ‘nee’; de volgende dag maakten politici er ‘ja, mits’ van."
Dat klopt natuurlijk honderd procent. De uitslag was duidelijk: de Nederlandse kiezer steunde het referendum niet en wilde dat de regering er alles aan zou doen om de gesprekken met Oekraïne te beëindigen. In plaats daarvan liet het kabinet weten dat het de uitslag interpreteerde als een "signaal" dat er het één en ander moest veranderen aan het verdrag, waarna Rutte en co. alsnog blij akkoord zouden gaan.
Dat is natuurlijk helemaal niet waar wij voor (of eigenlijk: tegen) gestemd hebben.
Vervolgens ging Roos bij zichzelf te rade. Hij begreep dat het weliswaar leuk en belangrijk is om van buitenaf kritiek te leveren op de politiek, maar dat het effect hiervan minimaal is. Daar komt bij dat hij erachter kwam dat hij politiek activisme ook gewoon ontzettend leuk vond:
"Na het referendum ben ik mezelf anders gaan bekijken. Het beviel me heel goed om niet meer alleen maar langs de zijlijn te schreeuwen dat het allemaal niet deugt."
En ja, toen paste eigenlijk alleen VNL bij hem. Er waren ongetwijfeld ook andere partijen die gebruik wilden maken van zijn diensten, maar juist VNL en hij zaten op één lijn:
"Onze vier pijlers zijn vrijheid, immigratie, veiligheid en de EU. Ik heb wel gezegd dat ik geen dingen ga roepen waar ik niet achter sta. Geen holle retoriek. Veel mensen steunen de standpunten van de PVV over de EU, immigratie en islam. Maar ze zijn het níet eens met de manier waarop de PVV daar wat aan wil doen. Die partij roept dat mensen maar het land uit moeten worden gekieperd. Ja, dat kán niet! Daar moet je dus beleid voor maken om te zorgen dat Nederland beter wordt gemaakt."
Roos steekt zijn ambitie niet onder stoelen of banken. Zo zegt hij dat hij aanstuurt op ergens tussen de vier en tien zetels. Maar, zegt hij, bij één zetel loopt hij niet weg. "Ik ben geen Peter R. de Vries."
VNL is één van de weinige partijen in wie ik als conservatieve libertariër enige fiducie heb. Natuurlijk is VoorNederland op dit moment een relatief kleine partij, maar de
PVV begon ook zo. Nu staat die partij niet alleen op forse winst in de peilingen, maar is ze virtueel zelfs de grootste. Gezien de achtergrond en kennis van de mensen achter VNL acht ik de kans groot dat deze club
here to stay is.
De campagne voor de verkiezingen van 15 maart, 2017 wordt buitengewoon interessant. Er zijn de gevestigde partijen, maar nu dus ook outsiders met potentie zoals
VNL en de
PiratenPartij. Daarnaast heeft de
Libertarische Partij de afgelopen maanden een transformatie ondergaan, waardoor we ook serieus rekening moeten houden met de mogelijkheid dat
die club een gooi naar een zetel kan doen. Al deze partijen stellen het individu voorop en begrijpen dat individuele rechten het fundament zijn van een vrije samenleving.
Er is dus reden voor hoop. De macht van de oude politiek kan de komende maanden doorbroken worden en Jan Roos zal daar een prominente rol in spelen.
