Jaaroverzicht 2013

In januari werden we verrast door het bericht dat koningin Beatrix binnen enkele maanden zou aftreden om plaats te maken voor haar zoon Willem-Alexander. Nou ja, verrast. Hoogstens de datum was een verrassing, want de troonswisseling had iedereen al zien aankomen. De publieke omroep zag dat anders en deed of we met een nieuwsfeit van de hoogste orde te maken hadden. Het echte nieuws werd uit de nieuws- en actualiteitenprogramma's verdrongen om plaats te maken voor stoeten hele en halve bekende Nederlanders die allemaal hun oninteressante, gelijkluidende en naar persoonsverheerlijking neigende mening mochten geven.

Over hem kunnen we kort zijn. Het kabinet Rutte II kiest consequent voor lastenverzwaring in plaats van te bezuinigen en draagt onze nationale soevereiniteit met bakken tegelijk over aan Brussel. De bankenunie verstevigt de greep van de Zuid-Europese probleemlanden op onze centen en de economische 'contracten' zorgen ervoor dat Brussel nog meer zeggenschap krijgt over onze binnenlandse aangelegenheden. Rutte deed een weinig overtuigende poging om dat laatste te ontkennen. Hetzij doordat hij voor de zoveelste keer niet helemaal doorhad waarvoor hij precies bij het kruisje had getekend, hetzij gewoon om de kiezer zand in de ogen te strooien. Ik weet niet wat erger is.

Merkel won de populariteitscontest, maar links won de Duitse verkiezingen en behaalde de absolute meerderheid, zodat de sociaaldemocraten hun stempel konden drukken op het regeerakkoord. De eurokritische AfD werd door de kiezer afgeserveerd door de zijdeur en daarmee is Duitsland zo langzamerhand een buitenbeentje in de EU.

Door de ruk naar links zal de Duitse politiek met betrekking tot de EU en de euro nog rabiater eurofiel worden dan die al was. Meer bevoegdheden naar Brussel en doormodderen in de eurozone, maar dan wel met een tandje extra. De transferunie zal steeds vaster gestalte krijgen, maar de hoognodige saneringen en hervormingen die de Zuid-Europese probleemlanden in ruil hiervoor moeten doorvoeren, blijven uit en zullen er ook nooit komen. Wel betalen, niet leveren, dat noemen we in goed Nederlands flessentrekkerij.

Wederom maakte de premature Nobelprijswinnaar in Washington een zwakke indruk op het wereldtoneel. Obama koos partij in de Syrische burgeroorlog. Kennelijk niets geleerd van het debacle in Libië en de bloedige interventie, destijds onder Clinton, ten faveure van de Kosovaarse maffia.

Ook niet echt handig van Obama was de befaamde 'rode lijn' inzake het gebruik van chemische wapens. Alleen dankzij slim opereren van de Russische president Poetin kon erger worden voorkomen, namelijk dat Amerika in Syrië zou gaan fungeren als de luchtmacht van Al Qaida. Deze move ging wel ten koste van pijnlijk gezichtsverlies voor de Amerikaanse president. Obama mag dan de beste volksmenner zijn, Poetin heeft heel wat meer kaas gegeten van internationale politiek.

In december bereikte ons het nieuws van het overlijden van de Zuid-Afrikaanse anti-apartheidsstrijder en oud-president Mandela. Nou ja, nieuws. Alleen de datum was nieuws, want gezien zijn hoge leeftijd en achteruitgaande gezondheid had iedereen zijn spoedige overlijden al zien aankomen. Mandela was ongetwijfeld een man van formaat, en uitgebreid terugblikken lag daarom voor de hand. Maar de publieke omroep wist ook nu weer geen maat te houden. De luisteraars en kijkers werden wederom getrakteerd op stoeten hele en halve bekende Nederlanders die allemaal hun oninteressante, gelijkluidende en naar persoonsverheerlijking neigende mening mochten geven.

Het is alles bij elkaar geen vrolijke kerstboodschap geworden, dit jaaroverzicht. Eenzelfde teneur proef ik in veel kerstbijdragen van mijn medeschrijvers. Ondanks een publieke omroep die de weg kwijt is, een rampzalig kabinet en falende wereldleiders wens ik u prettige feestdagen en een gelukkig Nieuwjaar!

 

Mijn eerder bijdragen aan deze website staan hier.