Jaarlijks homofestijn: moreel verval of broodnodig?
Exhibisionistische bootjesparade staat voor de deur.
Aanstaande zaterdag vindt in Amsterdam wederom het hoogtepunt van de Amsterdamse Gay Pride plaats, de Canal Parade. Traditioneel getrouw varen er dan tientallen bootjes met bont uitgedoste niet-heteroseksuelen over de Amsterdamse grachten. Volgens sommigen het hoogtepunt van homo-emancipatie, voor anderen een steen des aanstoots.
Het is een groot misverstand om die laatste groep per definitie als homofoob et cetera te brandmerken. Er zijn immers ook genoeg homolebi's die helemaal niets hebben met de Canal Parade. De overdreven schreeuw om aandacht van hun mede-niet-hetero's heeft in hun ogen juist een averechts op de homo-emancipatie.
Helaas wordt er uit angst om gebrandmerkt te worden als homofoob tegenwoordig echter nog maar weinig geageerd tegen de bootjesparade. Het is dan ook alleraardigst om eens het volgende kritische stuk van Gerry van der List (thans Elsevier-columnist en - voor zover bekend - hetero) uit de oude doos te halen. In het opinieartikel ui 1998 getiteld 'Een Amsterdamse Orgie' trok Van der List hard van leer tegen de homoseksuele subcultuur, meer in het bijzonder de Gay Games:
Wat een buitenstaander opvalt aan al die bijzondere homo's die door de hoofdstad hebben geparadeerd, is hun preoccupatie met het lichamelijke. Bij gays, zo leer je van Harm Botje, draait het dan ook vooral om sex. In Het roze boekje voor mannen van zijn hand lezen we uitgebreid over penisvergroters, cockringen, porno, fistfucking en andere belangrijke elementen van de homocultuur. Als je je niet kan bezighouden met iets waardevols, zoals het opvoeden van kinderen, moet je je maar een beetje amuseren in het leven, nietwaar? (...)
Het is vreemd dat weinigen opmerken hoe weerzinwekkend zo'n levensstijl is. Dat weinigen de goede smaak durven te verdedigen tegen de genotzucht en de platheid in het homopretpark dat Amsterdam tijdens de Gay Games was.
Dat weinigen een verband leggen tussen het oprukken van een decadente, hedonistische cultuur waarin het schaamteloos achterna lopen van je geslachtsorgaan het hoogste goed is, en de kinderporno uit Zandvoort.
We hebben de afgelopen dagen veel gruwelijke verhalen kunnen horen en lezen over discriminatie van homoseksuelen in het buitenland. Het stemt tot vreugde dat we deze achterstelling niet of nauwelijks kennen in Nederland. Maar dat wil geenszins zeggen dat het vertoon tijdens de Gay Games als een culturele verrijking gezien moet worden.
Alhoewel Van der List af en toe te ver doorschiet (met name de verwijzing naar kinderporno) sneed zijn kritiek toentertijd wel degelijk hout. Je kunt je echter afvragen of met de toegenomen intolerantie ten opzichte van homo's deze kritiek een kleine vijftien jaar later nog steeds opgeld doet, of dat de exhibisionistische component van de 'homoseksuele subcultuur' juist nu extra hard nodig is. Dat daargelaten legt Van der List in zijn stuk (naar aanleiding waarvan het OM destijds overigens een onderzoek naar hem instelde (!)) overigens tussen neus en lippen door de vinger nog wel even op een zeer pijnlijke plek:
Toen Harvey Fierstein bij het openingsfeest, tussen enige playbackende derde-rangsartiesten door, het publiek een hart onder de riem mocht steken, krijste de corpulente acteur 'We are not different, we are extraordinary. Gelijk genoeg om niet gediscrimineerd te worden natuurlijk, maar bijzonder genoeg om extra aandacht en subsidies te krijgen.
Deze kritiek is natuurlijk niet exclusief van toepassing op de homoseksuele minderheid, maar op alle om aandacht schreeuwende minderheden. Met andere woorden: spijker-kop-raak.
Lees ook