En nee, een massale invasie is (nog) niet de oplossing.
Mijn lezers weten inmiddels dat ik van het type-havik ben en dat ik niets mooier vind dan harde taal gebruiken tegen communistische landen als
Noord-Korea. Dat is namelijk de enige taal die de dictators in deze wereld verstaan. Zij geven geen zak om emoties, gevoelens, wat dan ook. Het draait om macht. Ze luisteren pas als ze onder hoge druk worden gezet op diplomatiek én militair vlak.
Het
zeer agressieve Noord-Korea is een verschrikkelijk land waarvan de inwoners dagelijks worden gehersenspoeld om
de Amerikanen en het hele Westen te zien als dé vijand. Er is praktisch geen enkele vrijheid om iets anders te vinden, te willen of te doen dan het communistische regime van Noord-Korea wil. Iedereen moet luisteren naar de doctrine waarin het leger van het land centraal staat. Wie niet luistert, belandt linea recta
in een strafkamp.
Die strafkampen zijn vergelijkbaar met de concentratiekampen van de Tweede Wereldoorlog, met het enige verschil dat de nazi's een duidelijk doel voor ogen hadden (het uitmoorden van alle Joden in de wereld), terwijl de communisten van Noord-Korea vooral mensen in de strafkampen stoppen om ze een 'lesje' te leren. Verder is het net zo afgrijselijk: mensen sterven van de honger en van ziektes, ze worden gemarteld, verkracht en vermoord.
Ik las vandaag een bijzonder interessant stuk op het Amerikaanse Hotair.com, een conservatieve site waar niet alleen veel wordt geschreven over de binnenlandpolitiek van de Verenigde Staten, maar ook veel over de buitenlandpolitiek van het land. Voor wie hem niet kent: Ed Morrissey is een van de grote bloggers van
HotAir. Hij schrijft
in dit stuk over wat er moet gebeuren met Noord-Korea. Het stuk is een reactie op iemand die een pleidooi heeft gehouden voor het binnenvallen van Noord-Korea. Daar is Morrissey absoluut geen fan van om meerdere goede redenen:
Also, let’s not forget the DPRK’s military, too. According to the DoD’s assessment in 2014, it has almost a million active-duty members and upwards of 13,000 artillery and rocket pieces in the field. That’s an awful lot for a single US strike to take out. It’s no joke when planning an invasion, either. Where would we get the soldiers for an invasion that would force a million-person army into total surrender in their own homeland quickly enough to prevent a Chinese assault? It would take months to draft an army of sufficient size to mount that kind of invasion, which would make the assault something less of the surprise on which Gobry counts.
Finally, let’s take a look at their nuclear weapons. It’s true that they don’t threaten the US, or maybe it isn’t. However, they do threaten Japan, which would have to serve as a launching pad for any US invasion of the Korean peninsula, at least for the logistical effort that it would require. It seems doubtful that Japan would be willing to risk Tokyo on a plan by the US to secure the DPRK’s nukes in time to prevent a launch while we mount the biggest military invasion since 2003, or given the numbers required, perhaps since D-Day.
Alles overziend kan de VS beter een andere strategie toepassen dan die van een invasie, want een eventuele invasie zou heel slecht uitpakken voor de VS. Zo'n oorlog is echt niet binnen een paar dagen voorbij, en er zullen heel veel slachtoffers vallen. De hele Aziatische regio, en dan met name China, zal zich ermee gaan bemoeien. Dat wordt één grote chaos, met als gevolg mogelijk een volgende wereldoorlog. Morrissey stelt een andere strategie voor om de communistische dictatuur te bestrijden:
North Korea is no joke. The best path to unwinding the Kim regime is to keep pressure on Pyongyang, bolster South Korea to prepare for the eventual collapse, and engage China to push the Kims out of power and end the 65-year standoff as peacefully as possible, in part by embarrassing them over the depredations of the Kim clique. That may not be as satisfying as calling for an invasion, but it’s a lot less bloody, and has some relation to reality.
Uiteindelijk is de wereld beter af zonder dictator
Kim Jong-un - daar kunnen we het allemaal over eens zijn - maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Er is maar één begaanbare weg, voor nu althans, en dat is China betrekken bij het neerhalen van het Noord-Koreaanse regime. Ook dat is makkelijker gezegd dan gedaan, en ik kan het niet verkroppen dat we het land laten wegkomen met de mensenrechtenschendingen die daar op grote, zeer grote schaal plaatsvinden, maar laten we nog maar even niet aan een invasie denken. Dat kan altijd nog.
