Het Rotterdamse plan om vrouwen in wie de overheid weinig vertrouwen heeft te verplichten om gebruik te maken van anticonceptiemiddelen heeft terecht heel wat losgemaakt in de samenleving.
Het AD heeft een stuk gepubliceerd over twee jonge vrouwen, allebei opgevoed door zwakbegaafde (en/of doodzieke) ouders. Met andere woorden, 'ouders' die, als het aan de stad Rotterdam ligt, zich voortaan helemaal geen vader en moeder meer mogen noemen. Zoals het een linkse krant betaamt begint het AD natuurlijk met de vrouw die wel iets in het plan zit.
Waarom ze daarmee beginnen? Omdat links historisch altijd voor eugenetica is geweest. Dat geldt dus ongetwijfeld ook voor een linkse krant als het AD. De redactie van die krant weet maar al te goed dat het gros van de mensen alleen maar de eerste alinea (of alinea's) van een artikel leest. De gemiddelde lezer krijgt dus de gewenste boodschap mee: zelfs mensen die opgevoed zijn door zwakzinnige ouders vinden het een puik plan.
Zometeen komen we terug op die vrouw, laten we het eerst hebben over de dame die tegen verplichte anticonceptie is voor 'ongewenste' potentiële ouders. Hoewel ze in veel opzichten een moeilijke jeugd heeft gehad, zegt ze, betekent dit absoluut niet dat ze er liever maar helemaal niet was geweest:
Pas vroeg iemand me nog: jij werd als kind zeker geslagen? Het komt allemaal voort uit vooroordelen. Zwakbegaafde mensen zouden geen eigen besluiten kunnen nemen, niet in staat zijn met spanningen om te gaan. En een kind opvoeden zou dus zéker te veel gevraagd zijn. Ik kan je verzekeren: ik ken genoeg jongeren van zogenaamd normale ouders, die veel slechter zijn opgevoed dan ik.'
Zo is het maar net. Ze concludeert vervolgens terecht dat het Rotterdamse plan ronduit totalitair én ook nog eens achterlijk is:
"Het is bizar zo over andermans leven te beslissen. En bovendien: zwakbegaafd betekent nog niet dat je een slechte ouder bent. Mijn ouders kwamen niet tekort in liefde of normen en waarden. Ik ben blij dat ik er ben."
Ik begin langzamerhand te denken dat als er iemand nooit kinderen mag krijgen het de politici zijn -- waaronder de wethouder van CDA huize -- die dit voorstel naar voren hebben geschoven. Ik bedoel maar: wat als hun hang naar fascisme genetisch bepaald is? Hun kinderen vormen dan mogelijk een groot gevaar voor die van u en mij.
Dan nu even terug naar de vrouw die vindt dat haar ouders maar beter geen kinderen hadden kunnen hebben:
Lucie Kessens (54) gebruikt zonder dralen harde, stevige woorden. Ze stelt: 'Ik ben nooit kind geweest.' 'Ik heb me in mijn jeugd altijd onveilig en eenzaam gevoeld.' En: 'Het was beter geweest als mijn ouders geen kinderen hadden gekregen.'
Ten eerste, beste Lucie, zijn jouw ouders niet automatisch vergelijkbaar met alle andere potentiële moeders en vaders in Nederland die mogelijk zwakbegaafd of arm zijn. Ten tweede, en het zal je verbazen, betekent het hebben van een moeilijke jeugd niet dat je hele leven nutteloos is geweest. In plaats van te grienen over je moeilijke start in het leven kun je je ook op een mooie toekomst richten. Dat je dat niet doet komt niet door je opvoeding, maar door jouw eigen keuzes; keuzes die je ook nu nog dagelijks maakt. Voor bewijs, lees je huilverhaal in het AD even rustig door.
Daar komt bij dat 'het was beter geweest als mijn ouders geen kinderen hadden gekregen' niet gelijk staat aan 'de overheid had ze dat moeten verbieden en het lichaam van mijn moeder moeten schenden om ervoor te zorgen dat ze inderdaad geen kinderen had kunnen krijgen.' Het lijkt me niet al te lastig om het verschil tussen die twee uitspraken te bevatten.
Misschien dat iemand Lucie even kan uitnodigen voor een vriendelijk gesprek om bovenstaande aan d'r uit te leggen.
Wat betreft het debatonderwerp zelf: ik wens absoluut geen deel uit te maken van een land dat het normaal vindt om 'zwakbegaafden' en andere ongewensten het recht op kinderen te ontzeggen, en daarbij hun zelfbeschikkingsrecht met betrekking tot hun lichaam ook nog eens met harde hand te schenden. Het is dan óf tijd voor een revolutietje of twee, óf om definitief afscheid te nemen van het Nederlanderschap (en een andere nationaliteit aan te vragen). Bij zo'n fascistisch volkje wens ik niet te horen.