Is het nou Van der V. of Van der Vlis?

Een liberale krant die de rechten en privacy van het individu hoog heeft, wil dus geen verlengstuk zijn van Justitie. Naamsvermelding is op zichzelf ook al een straf. En dat geldt ook na een veroordeling (‘Mohammed B.’) en zelfs na de dood (‘Karst T.’) Of heel Nederland die naam dan toch al kent, doet er in die opvatting niet toe.

(...)

Bij zaken met grote nationale gevolgen, zoals de moorden op Pim Fortuyn en Theo van Gogh, vind ik dat anders, en neig ik naar de tweede benadering: als de naam algemeen bekend is geraakt, noem hem dan. De daders van die moorden belanden ook in de geschiedenisboeken – en niet met hun initialen.

Toch wil ik er hier voor pleiten dat de Volkskrant vasthoudt aan de eigen fatsoensregels en zich niet laat leiden door andere media. In de waan van de dag is een naam snel genoemd, ook als we niet alle informatie hebben. 

 Liever wat meer terughoudendheid in afwachting van feiten, dan snelle informatievoorziening, die later mogelijk onjuist blijkt. Of die niets toevoegt. Waarom moet ik weten dat de vader van de schutter zelf zijn baas op de hoogte heeft gebracht van wat zijn zoon heeft gedaan? Voor wie is die informatie relevant? Iets meer terughoudendheid had geen kwaad gekund.

Zo lang de (hoofd)redactie dat terughoudende beleid niet wijzigt, moet iedereen zich aan die lijn houden, ook columnisten en tekenaars. Hetzelfde geldt voor schrijvers op de opiniepagina’s en voor ingezonden brieven. De hoofdredacteur is eindverantwoordelijk voor alles wat in de krant wordt afgedrukt, ook als er een andere naam onder staat.