Is het gedaan met de Franse hegemonie in Europa?
Die indruk wordt wel gewekt. Reuters besteedde vanmorgen uitgebreid aandacht aan de tanende invloed van Frankrijk. Voor wie de economie van het land een beetje volgt, komt dit niet als een verrassing. Frankrijk is er net als de overige landen van Club Méditerannée financieel-economisch slecht aan toe. Het land wordt al decennialang in leven gehouden met ruimhartige subsidies uit Brussel. In mijn column van heden iets meer over de deplorabele toestand in La Patrie.
Frankrijk heeft een dominante rol gespeeld in de totstandkoming van de Europese Unie, zie ook hier en hier. Maar die rol lijkt uitgespeeld. Illustratief daarvoor was, dat de Franse minister van Financiën, Pierre Moscovici, in slaap viel bij de onderhandelingen over de 'redding' van Cyprus, afgelopen maand. Klaarblijkelijk doet de mening van Frankrijk niet langer terzake als het gaat om het leveren van input voor het aandragen van oplossingen voor de eurocrisis. Tijden veranderen.
Dit beeld wordt bevestigd door uitspraken van Europese diplomaten, die om voor de hand liggende redenen liever anoniem willen blijven:
"You don't hear France's voice at all. They are nowhere, just nowhere. This is a critical country and yet it seems absent. It's not just strange, it's worrying. Everyone is aware of the problem. There's concern at multiple levels."
Duidelijke taal. Hoe moeten we deze Franse 'afzijdigheid' duiden?
Allereerst is deze verloren invloed natuurlijk te wijten aan de deplorabele toestand van de Franse economie. Het is bekend dat de Franse landbouw niet gemoderniseerd is, ondanks de vele miljarden die jaar in jaar uit vanuit Brussel de Franse staatskas invloeien. Maar dat geld is en wordt niet gebruikt om de landbouw te hervormen, maar om het Franse staatsapparaat verder uit te breiden. Geen Europees land heeft zo'n grote overheid als Frankrijk: maar liefst zestig procent van het Franse BBP wordt 'verdiend' (beter gezegd: verkwist) door de ambtenarij. Daarnaast is de Franse industrie, die ook gewoon geholpen wordt door de Brusselse miljarden, op geen enkele manier concurrerend met de Duitse. Niet qua productiviteit, niet qua output en niet qua kwaliteit. Dat kan niet alleen liggen aan de top-down benadering van het Franse bedrijfsleven, want Duitsland kan er ook wat van wat dat betreft. De verklaring moet veel meer gezocht worden in het gratis geld, dat beschikbaar werd gesteld door de Franse Staat. Gratis geld maakt lui, dat is simpelweg een feit.
Maar dat is nog niet alles. Ook de Franse financiële sector is pleite. Naast het feit dat de Franse banken de eigen nationale staat financierden, hadden zij voor honderden miljarden slechte leningen uitstaan in de Zuid-Europese periferie. En die zijn nog lang niet allemaal terugbetaald. Sterker nog, de looptijden zijn verlengd en de rentepercentages verlaagd. De Franse financiële sector is failliet, ondanks het feit dat de Franse banken, evenals de Belgische, voor honderden miljarden aan derivaten weggewerkt hebben. Tja, 'true greed' levert niet altijd winnaars op. Het trieste is echter, dat Duits en Nederlands belastinggeld wordt aangewend om de mislukte hebzucht van de Franse bankiers te financieren. Ook hierom is de one-size-fits-all-euro een verkeerd monetair model.
Het Franse onvermogen om haar economie te hervormen, in combinatie met het weinig doortastende optreden van de huidige Franse president Hollande, doet in Brussel de wenkbrauwen fronsen. Het land kampt met een record werkloosheid, een oplopend begrotingstekort en een toenemende staatsschuld. Maar Hollande doet niets.
Frederik Erixon van de Brusselse denktank ECIPE:
"If you don't have your house in order, it's very difficult to influence others. This is not the sort of France we've grown used to having in the European Union."
De groeiende kloof tussen de twee aartsrivalen Duitsland en Frankrijk laat zich fraai illustreren aan de hand van de lichaamstaal tussen de beide huidige regeringsleiders. Waar 'Merkozy' borg stond voor de vriendschappelijke persoonlijke banden tussen beide regeringsleiders is er in het geval Hollande en Merkel hooguit sprake van het uitwisselen van 'beleefdheden' en 'elkaar gedogen'. Daar komt bij, dat Hollande een nieuwkomer is bij de vergaderingen van de Europese Raad, terwijl Merkel in Brussel intussen kind aan aan huis is, na 25 Eurotoppen in drie-en-half jaar.
Michael Grosse-Broemer, van Merkel's CDU, zegt over de Franse apathie:
"France is tied up with internal problems and is not the strong interlocutor we would like. But that's not Berlin's problem, or the chancellor's."
Het recente bezoek dat de Britse premier David Cameron bracht aan het buitenhuis van Merkel, nota bene vergezeld van zijn echtgenote, doet vermoeden dat Duitsland eieren voor zijn geld heeft gekozen en Frankrijk inruilt voor Groot-Brittannië. In elk geval is van de aloude Frans-Duitse as geen sprake meer. De relatie tussen beide landen is op een dieptepunt beland. Zou de Franse hegemonie in Europa nu eindelijk ten einde lopen?
Dat zou een ontwikkeling zijn, die we zouden moeten toejuichen. Want dan kan Europa eindelijk weer vooruit.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
