Invechten en onderduiken. In pak

Pakherstel.

Er zijn twee soorten mannen: heren die hun pak dragen als een sieraad, er extreem voorzichtig mee omspringen en stiekem een beetje bang zijn om er mee in het OV te gaan zitten, en we hebben testosteronflacons die hun pak dezelfde behandeling geven als een berenhuid enkele tienduizenden jaren geleden. Tot die laatste groep behoren corporale studenten, die, hoewel eigenlijk zonder uitzondering slecht gekleed, hun pak tenminste als gebruiksvoorwerp zien. Want dat is het natuurlijk óók.

Maar dat kan nogal uit de hand lopen. Een invechter heeft zijn revers verstevigd met een stuk touw en als we eerlijk zijn is de betere corpsbal voor dit soort gelegenheden uitgerust met speciale brasjasjes uit grootvaders tijd. Maar zelfs een beetje burrel kan al aardige textiele schade aanrichten. Slechts weinigen drinken natuurlijk vijftig bier op een avond (ik geloofde het niet, maar heb het mensen zien doen); de meesten smokkelen door het op de grond en over hun pak te gieten. Maar dat is niets dat een natte katoenen doek niet oplost. Vooral de onderhemden die allang naar de schoenpoetslade gedegradeerd hadden moeten worden, zijn daarvoor uitermate geschikt. Maar hé, bier is maar bier. Uw pak kan er in het dagelijks leven harder van langs krijgen.

Iedereen kent het wel, loop je rustig door de stad, gaat het luchtalarm af en beginnen voorbijgangers 'Luftangriff' te schreeuwen. Hoewel dergelijke acties handig zijn om het naoorlogs verzet te traceren (onder tafels, achter onbarmhartig dichte deuren), is het ook het moment dat u zich op de grond laat vallen om al tijgerend een schuilplaats te vinden bij inherent racistisch SlechtVolk. Hoppa, pak gemangeld. Aangezien pasvorm alles is, verdient dat de eerste zorg. De volgende keer dat u een douche neemt (Godwin! Godwin!), hangt u uw pak op de badkamer, zodat de vochtige lucht het textiel weer een beetje in het gareel brengt.

Maar het kan ook zijn dat u in het holst van de nacht door de fatsoenspolitie van uw bed wordt gelicht en urenlang opgevouwen met een bamboestok in uw knieholtes zit. (Want fatsoenlijke mensen lezen natuurlijk Jeroen Brouwers - en wat deert het nu zoiets als Bezonken Rood als een handleiding te lezen?) Zulks is natuurlijk desastreus voor de persvouwen in uw broek. Na uw detentie vlucht u naar een onderduikadres en bij gebrek aan een strijkijzer, legt u de broek op de vouw onder vele banden subversieve literatuur.

Mochten de Goede Mensenmensen u opnieuw vinden, dan dient u natuurlijk uitgeschakeld te worden. Middels aangifte, zo gaat dat. Daartoe belandt u aan de leugendetector en wordt u slecht één vraag gesteld: heeft u wel eens onbewust gediscrimineerd? Omdat u dat niet kunt weten (want onbewust) bent u gespannen, radeloos, zwetend overpeinst u de consequenties van gewoon ja-zeggen. Ook dit is weer waardeloos voor uw pak, want zweet. (Voor mensen die klagen over roken in de horeca; zweet is erger, gelooft u de rokers.) Hoe verwijder je dat? Welnu, talkpoeder is magisch spul. Mikt u gewoon op de stof en veegt het later weg. Als u niet onfatsoenlijk bent en er een later volgt.