In het land der blinden

Onze premier herinnert ons er graag aan dat Nederland er ondanks de crisis en dankzij zijn hervormingsbeleid er niet slecht voor staat. Nederland is één van de rijkste landen ter wereld zei hij afgelopen zondag nog bij Buitenhof. Het is één van de weinige Europese landen dat de hoogste status van kredietwaardigheid van Standard & Poor's heeft weten te behouden. De Nederlandse economie is zeer concurrerend en de werkeloosheid ligt relatief laag.

Dat is allemaal maar. De reden is echter niet zozeer dat Nederland zo'n verstandig beleid heeft gevoerd. De reden is dat de meeste landen om ons heen wanbeleid hebben gevoerd.

Nederland is de afgelopen jaren afgezakt op de ranglijst van economisch vrije landen. De overheidsuitgaven groeien richting de €250 miljard, oftewel de helft van ons bruto binnenlands product. Ondanks torenhoge belastingtarieven moet de regering lenen om een miljardentekort te dichten waardoor de staatsschuld tot bijna €400 miljard is opgelopen. Daarmee is de 60 procent grens doorbroken en houdt ook Nederland zich dus niet aan de Europese begrotingsregels.

De meeste andere geïndustrialiseerde landen verkeren in nog zwaarder weer wat betreft de staatsfinanciën maar dat betekent niet dat we op onze handen kunnen zitten. Er moet op de korte termijn flink gesaneerd worden 

Rutte ziet graag een kleinere en krachtige overheid. Helaas slaagt zijn regering er nog niet in om de overheid daadwerkelijk in te krimpen. Er wordt wel "bezuinigd" (wat in feite betekent dat de overheidsuitgaven minder snel groeien dan verwacht) om de begroting in balans te krijgen maar er worden weinig maatregelen getroffen om Nederland structureel economisch gezonder te maken.

Er wordt geschaafd op sociale zekerheden en best bezuinigd op zaken als milieu en cultuur waar de overheid zich helemaal niet mee hoeft te bemoeien. Maar in de zorg wordt juist meer uitgegeven en dreigt de minister van Volksgezondheid de liberalisering van de tandartsenmarkt terug te draaien als het niet binnen korte tijd tot verbetering leidt. De vooruitgang komt vooral vanuit de sector zelf waar verzekeringsmaatschappijen met ziekenhuizen onderhandelen over prijzen en contracten. Dat is een ontwikkeling die het kabinet moed zou moeten geven om vaart te maken met de volledige privatisering van ziekenhuizen.

De pensioengerechtigde leeftijd is met een schamel jaartje opgetrokken terwijl de gemiddelde levensverwachting sinds de invoering van de AOW met bijna tien jaar is gestegen. Voor jongeren die vandaag de dag beginnen met werken en dus beginnen te sparen voor hun pensioen, zal de levensverwachting nog veel hoger uitvallen. Er zijn nu al meer dan drie miljoen gepensioneerden in Nederland. Er komen alleen maar meer ouderen bij terwijl het werkende deel van de bevolking krimpt. Toch voert de regering een restrictief immigratiebeleid waardoor het "tekort" niet van buiten kan worden bijgevuld en blijft het, onder druk van de PVV, verder van de pensioenen af.

In het onderwijs wordt een beroep gedaan op de eigen verantwoordelijkheid van studenten maar van overheidswege nauwelijks bezuinigd. Hervormingen die je van een liberaal-conservatief kabinet zou mogen verwachten, waaronder decentralisering van het onderwijs en privatisering van scholen, blijven uit.

We mogen wel op de snelweg doorrijden maar ondernemers kunnen nog altijd niet op volle kracht vooruit omdat ze zich een weg moeten banen door een woud van regelgeving en zwaar belast worden. De deeltijd-WW was een sympathieke maatregel om de werkloosheid tijdens de crisis laag te houden. De wet moet echter verder worden afgebouwd om permanent meer mensen aan het werk te krijgen. Nu zijn werkgevers uitsluitend verantwoordelijk voor financiering van de maatregel en kan de duur oplopen tot achtendertig maanden! Dat weerhoudt met name kleine bedrijven ervan mensen in dienst te nemen.

In bredere zin moet de arbeidsmarkt hervormd worden zodat bedrijven uit kunnen breiden en de werkloosheid wordt bestreden. Het moet makkelijker worden om mensen te ontslaan zodat werkgevers sneller mensen aannemen wanneer ze werk hebben. De premier zou een mentaliteitsverandering teweeg kunnen proberen te brengen. Mensen moeten af van de idee dat zij recht hebben op een baan voor het leven. Dat is in een geglobaliseerde economie niet vol te houden. 

Dat we onderdeel zijn van een wereldeconomie betekent ook dat we ons geen archaïsche winkeltijden meer kunnen veroorloven. Het is vanuit liberaal perspectief absoluut onverdedigbaar dat de overheid ondernemers verbiedt zaken te doen wanneer zij dat willen.

Evenzeer onliberaal is dat deze regering drugstoerisme naar Amsterdam tracht tegen te gaan door meer verdovende en stimulerende middelen te verbieden en het voor mensen van buiten de stad onmogelijk maakt om ze kopen. Dankzij bestaande regelgeving omtrent gebruik en uitgebreide (sociale) controle is er nauwelijks overlast van drugstoeristen in de stad maar zij brengen wel geld binnen.

De vorige premier riep nog op tot een herleving van de "VOC mentaliteit." Onze huidige roerganger kijkt vooral instemmend toe wanneer hij ziet hoe hard wij Nederlanders werken maar hij maakt het er niet bepaald makkelijker op. We hebben ons voldoende op de borst geklopt. Laat het kabinet nu vaart maken!

Foto: Wikicommons / Ziko van Dijk