In 1977 ontdekte een Chinese vrouw zonder opleiding een geneesmiddel voor malaria. 38 jaar later krijgt ze een Nobelprijs

Het was haar uitgebreide kennis van klassieke Chinese geneeskunde die mevrouw Tu Youyou uiteindelijk op het pad zette naar een geneesmiddel voor malaria; ene pad dat haar dit jaar ook naar de Nobelprijs voor de Geneeskunde leidde.

In de jaren 60 van de vorige eeuw eiste de toenmalige heerser van China - de communist Mao Zedong - een geneesmiddel voor malaria. Het enige probleem was dat de geneeskunde van China niet bepaald hoog stond aangeschreven. Maar, dachten de Chinezen, wij hebben een voordeel dat veel andere landen niet hebben: een enorme bevolking met allerlei mensen die in ieder geval wát kennis hebben van geneeskunde en zich daardoor wellicht nuttig kunnen maken. Bijzonder veel mensen werden gedwongen om te gaan werken aan een geneesmiddel, mevrouw Tu was daar één van.

Toen ze aan het werk ging waren er al een half miljoen mogelijke geneesmiddelen ingezet tegen malaria. Geen van die middelen werkte; in ieder geval niet goed genoeg. Mevrouw Tu las door klassiek Chinese teksten en ontdekten dat de oude Chinezen zoet wormhout gebruikten: zij deden dat in het jaar 400 na Christus. Haar team had eerst geen succes, maar Tu bleef experimenteren. Na veel tests te hebben gedraaid rolde er uiteindelijk een effectief middel uit: artemsinin.

Hoewel ze haar ontdekking in 1977 deed was het jarenlang niet bekend wie de ontdekker van dit geneesmiddel tegen malaria nou precies was. Haar onderzoeksresultaten werden allemaal anoniem gepubliceerd - zo deed China dat toen: niemand - behalve de grote leider zelf - mocht zijn of haar hoofd boven het maaiveld uitsteken. Later kwam daar echter verandering in, waardoor mevrouw Tu nu alsnog beloond kon worden voor haar baanbrekende werk; werk waardoor miljoenen levens gered zijn.

Mevrouw Tu deelt haar Nobelprijs met William Campbell en Satoshi Ōmura.