Immigratie: er kan nog meer bij

Althans, dat vindt de redactie van Trouw. En die praat weer een Britse politicologe na, die ons de agenda van president Obama en eurocommissaris Malmström ten voorbeeld stelt.

Het is wat met onze Nederlandse media. Neem dit redactionele artikel gisteren in Trouw, onder de kop:

De brave redacteuren praten Sarah Wolff na, een Britse politicologe die het allemaal voor ons heeft uitgezocht. En wat lezen we daar? Zij wijst op cijfers waaruit blijkt dat de helft van de economische groei in de jaren negentig afkomstig was van immigranten. Nogal wiedes, zou ik zeggen. Als de productiefactor 'arbeid' toeneemt (voorzover migranten tenminste niet meteen doorstromen naar de uitkeringsloketten), dan zal de economie in omvang toenemen. Maar dat zegt helemaal niets over de inkomensgevolgen voor de reeds aanwezige bevolking. Hoe sterk is de loondrukkende werking? Wat is de netto-bijdrage (positief of negatief) van de immigranten aan de overheidsfinanciën? Ik hoef dit niet nader toe te lichten, want het is op deze site al vaak aan de orde geweest.

Tja, en dan weer die onvermijdelijke vergrijzing. Migranten zouden volgens Wolff toekomstige generaties gepenzioneerden uit de wind kunnen houden. Je gelooft je ogen toch niet dat de redactie van een serieuze krant als Trouw zoiets zonder blikken of blozen durft op te schrijven. We weten toch al sinds jaren dat dit verhaal voor Nederland niet opgaat. Allereerst om demografische redenen: als je de groei van de oudere bevolking door de vergrijzing wilt compenseren middels meer immigratie, dan heb je aan het eind van deze eeuw zo'n 100 miljoen inwoners in Nederland, zo berekenden demografen van het Nederlands Interdisciplinair Demografisch Instituut (NIDI) jaren geleden al (zie verwijzing WRR, blz. 113).

Ook financieel-economisch valt er met meer immigratie weinig te winnen: de balans is negatief tenzij de migranten meer presteren op de arbeidsmarkt dan de gemiddelde Nederlander, zo rapporteerde het CPB tien jaar geleden. En dan hebben we het nog niet gehad over de gevolgen voor onze bevolkingsdichtheid en voor de sociale cohesie (zie b.v. de veelbesproken 'sharia driehoek' in de Haagse Schilderswijk).

Wij in de lidstaten van de Europese Unie zijn maar een stelletje sufferds, aldus Sarah Wolff. Nee, dan hebben eurocommissarissen als Cecilia Malmström het beter begrepen. Weg met het benepen electorale kortetermijndenken. Zonder immigratie gaan we in de EU de economische boot missen. En de redactie van Trouw schrijft dit alles gewoon over, zonder ook maar één nuancering of kritische kanttekening. Hoezo hoor en wederhoor?

Nou is het niet mijn bedoeling om speciaal Trouw te bekritiseren, want dit patroon is exemplarisch voor de meeste kranten, en de publieke omroep kan er ook wat van. Dat Trouw ook anders kan bewijst dat stuk over de sharia driehoek van afgelopen zaterdag. En jaren geleden plaatste de krant al een kritisch stuk van mij over immigratie op de opiniepagina!

Als het gaat om de grote vraagstukken van deze tijd: EU/euro en immigratie/multiculti, dan is een kritische analyse in de media meestal ver te zoeken. En dat geldt a fortiori voor de combi EU en immigratie, een wel bijzondere giftige cocktail. Bij de media ontbreekt kennis van zaken, en het maken van huiswerk is daar niet populair. Resultaat: men praat de werkgeverslobby en de vreemdelingenlobby na, die elkaar op het punt van immigratie helemaal hebben gevonden, en wier gedachten door de EU-bobo's heilig zijn verklaard. Dat de omstandigheden in landen kunnen verschillen wordt zoals gewoonlijk over het hoofd gezien. Het geciteerde artikel laat zien tot welke gevaarlijke onzin dit kan leiden.