Ik word een beetje onpasselijk

Zoals Tim gisteren al schreef probeert Amerikaans links de schuld van de poging tot moord op Member of Congress Gabrielle Giffords in de schoenen te schuiven van rechts. En met links bedoelen we dan natuurlijk niet alleen actievoerders, bloggers en politici, maar ook leden van de mainstream media. Zo doet bijvoorbeeld met name CNN haar best Sarah Palin verantwoordelijk te houden voor de verschrikkelijke aanslag, ook al blijkt uit niets dat zij ook maar enige vorm van invloed heeft gehad op de dader, Jared Lee Loughner.

Loughner was een gek. Niets meer, niets minder. Hij was schizofreen. Hoewel links en rechts hun meningsverschillen hebben denk dat ieder redelijk linksmens begrijpt dat schizofreen en rechts geen synoniemen zijn van elkaar.

Toch proberen linkse media en politici (en zelfs de sheriff in dit verhaal!) alle Amerikaanse 'conservatieven' de schuld te geven van deze verschrikkelijke misdaad. Nog erger, een invloedrijke Democratische groep, de 21st Century Democrats, heeft een email doen uitgaan waarin de aanslag wordt aangegrepen om snel wat extra fondsen binnen te slepen. Het motto van de email: help ons dit soort aanslagen te voorkomen door die slechte Republikeinen volgend jaar te verslaan. Leuk, he?

Natuurlijk horen dit soort praktijken bij de politiek - zeker in Amerika. Je weet dat links altijd alles dat maar enigszins rechts is de schuld geeft van mogelijk (politiek) geweld. Niet omdat dit klopt, maar omdat rechts wegzetten als geweldadig en extreem buitengewoon goede politiek is. Ik wist dus wat ik kon verwachten... en toch maakt het me nogal onpasselijk.

Politiek is vies, ja, dirty war hoort er al vanaf het ontstaan van de politiek - en dat is het ontstaan van de mensheid - bij. Maar toch. Als het dan gebeurt, zoals nu, terwijl iedereen weet dat deze man absoluut geen conservatief of libertariër was (zijn favoriete werk was "the communist manifesto"), en, veel belangrijker, dat hij geen 'idealist' was, maar gewoon knet-ter-gek, sta ik er bedroefd hoofdschuddend naar te kijken. Zijn ze nu zo laag gezonken dat ze letterlijk over lijken gaan? Is ze dan werkelijk niets heilig?

Het zal een zwakte zijn die je in de politiek niet (snel) kan worden vergeven, maar ik vind dit soort tactieken zo laag bij de gronds, zo verschrikkelijk immoreel, dat ik me afvraag of ik me nu echt tientallen jaren kan bezighouden met dit soort politiek theater. Dat ik iedere keer weer kan reageren op zulke lastercampagnes, zonder dat het mij persoonlijk teveel (energie) kost. Of je het nu wilt of niet, je omgeving heeft een grote invloed op je. Dat geldt dus ook voor dit soort walgelijke tactieken. Zoals mijn Amerikaanse vrienden zeggen, 'they wear you out.' Ze laten je achter, berooid van alle energie, maar vol walging, afschuw en het merkwaardige gevoel alsof je zojuist misbruikt bent. En jij kunt alleen maar reageren - je bent reactief, zelden pro-actief - op de ene smerige aanval na de andere, terwijl jij je afvraagt hoe mensen toch zo slecht kunnen zijn. Gaan ambities dan boven alles?

In de politiek - tenminste in de Amerikaanse politiek - lijkt het antwoord 'ja' te zijn. En daar word ik toch echt een beetje misselijk van.