'Ik bewonder Hafid Bouazza om zijn schoonheid, want wij kappen onze bossen en gooien de natuur vol met zonnecellen'

Auteur Frits Bosch herdenkt de vorige week overleden schrijver Hafid Bouazza. Diep bedroefd is hij om zijn dood. In dit eerbetoon vertelt hij waarom. Bouazza riep namelijk op tot de hoogst mogelijke schoonheid. Een roep die in dit land hard nodig is en nu dus node gemist gaat worden, vindt Frits.

Hafid Bouazza is overleden, niet ouder dan 51 jaar geworden. Diep bedroefd. Wat een tragiek. Bouazza publiceerde onder andere De voeten van Abdullah, waarvoor hij de E. Du Perronprijs kreeg. Momo, Salomon en Rond voor rond of als een pikhouweel, een vertaling van klassieke Arabische erotica. In 2003 verscheen zijn bejubelde vertaling van Othello. In het hetzelfde jaar verscheen Paravion. Die roman heb ik weer ter hand genomen en gelezen.

Waarom bewonder ik Hafid Bouazza? Wel, we leven in een tijd van veel lelijkheid en onverschilligheid over onze natuurlijke omgeving. Ik noem het volgooien van de natuur met zonnecellen en windmolens, het kappen van bossen voor snelwegen, het volgooien van weilanden met datacenters, distributiecentra en woningen. Kortom, Nederland wordt steeds lelijker er is onverschilligheid over want we moeten meegaan in de vaart der volkeren. Daar past geen nostalgie, vindt ‘men’.

Bouazza was een auteur die de lofzang bezong over schoonheid op een onnavolgbare manier. Ik geef een voorbeeld uit Paravion: “hij genoot van de schone wegen, zo schoon dat je jezelf erin weerspiegeld kon zien, hij genoot van de beschikbaarheid van zo veel spullen en etenswaar. Hij genoot van verschillende afvalcontainers die overal stonden, van de ingeblikte groenten in ziekenhuiskoele winkels, supermarkten werden ze genoemd, hij genoot van de trams en hun heupdans die de passagiers heen en weer schudde wanneer zij klingelend een bocht maakten, hij genoot van de bomen voor schaduw zorgden, hij genoot van de grachten die rimpelend een wiegelied voor hem zongen....”

Overdreven bloemrijk misschien, maar hij roept ons toe: “Kijk toch eens om je heen en wees niet onverschillig over de omgeving!” In Nederland is het aan dovemansoren.

Frits Bosch, auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”.