IJs-fietsman verkoopt ijsjes voor 1 dollar of geeft ze gratis weg in ruil voor een goed antwoord op een geschiedenis- of wiskundevraag

Wat een geweldige manier om mensen -- zowel kinderen als volwassenen! -- bij te brengen dat kennis belangrijk is.

De Amerikaanse stad Buffalo heeft er een nieuwe held bij: IJs-fietsman.

In zijn dagelijkse leven heet hij James Karagiannis, maar hij heeft ook een alias als superheld: ijs-fietsman.

James heeft een eigen zaak: een ijscozaak. Maar zijn ijscozaak is anders. Zie je, zijn 'winkel' is mobiel. Elke ochtend trekken hij en zijn werknemers erop uit op driewielers met een kar. Vervolgens zetten ze koers naar de ghetto's van buffalo, plekken waar normaal niemand komt om ijs te verkopen -- en al helemaal niet om dat te doen voor het lage bedrag van 1 dollar, wat nog niet eens 1 euro is.

James vindt het fantastisch om dit werk te doen. Overal waar hij gaat maakt hij een praatje met buurtbewoners, en zeker met de buurtkinderen, die natuurlijk van hem houden. Niet zo gek natuurlijk: hij verkoopt ijs voor een laag bedrag.

Maar dat is niet alles wat James doet. Hij heeft namelijk ook een aantal ijsjes bij zich om weg te geven aan kinderen die gewoon geen dollar hebben om er eentje te kopen. Maar, zegt James, hij geeft die ijsjes niet zomaar weg: hij wil die kinderen ervan doordringen dat voor niets de zon opgaat, maar dat je zonder geld heel weinig kan. Tegelijkertijd wil hij ze leren dat ze hun eigen lot in het leven wel degelijk kunnen verbeteren. Hoe? Door onderwijs te volgen.

En dus geeft James gratis ijsjes weg aan arme kinderen als ze een vraag kunnen beantwoorden over geschiedenis of wiskunde. Soms pakt hij bijvoorbeeld een briefje van één dollar uit zijn portemonnee en vraagt hij het arme kind: 'Wie staat er op dit biljet?' Als het goede antwoord volgt -- George Washington -- geeft James hem (of haar) het ijsje.

Omdat James zulk geweldig werk doet heeft hij tegenwoordig een hele verzameling donateurs die ervoor zorgen dat James zoveel mogelijk ijsjes kan weggeven. Sommige mensen doneren regelmatig vijf dollar, anderen tien. Dat zijn geen grote bedragen, maar alles bij elkaar opgeteld komt het uit op een geweldig bedrag.

Het is natuurlijk geweldig dat die mensen dat doen, maar James wil er ook voor zorgen dat de kinderen begrijpen dat het ijs niet écht gratis is: dat iemand er uiteindelijk voor betaalt. Daarom moeten de kinderen die gratis ijsjes krijgen ook even een dankbriefje schrijven voor een donateur. James en zijn werknemers geven die vervolgens aan de donateurs in kwestie, zodat die weten dat hun geld goed gebruikt is.

Op hun beurt zijn de donateurs erg blij met de dankbriefjes en -kaarten. Zij laten regelmatig weten op James' Facebook-pagina dat ook zij een kaart gekregen hebben en dat ze het geweldig mooi vinden.

Dat is geweldig, maar het wordt nog mooier. James hield onlangs namelijk een inzamelingsactie. Het doel was om $500 op te halen. Door de media-aandacht viel het bedrag veel hoger uit: gisteren stond de teller al op $4.500. Dat zijn dus 4.500 gratis ijsjes die hij kan weggeven aan kinderen die zelf geen ijsjes kunnen betalen.