Iedereen is Belg

Er is een belangrijke gelijkenis tussen het politiek systeem in België en dat van de EU. Binnen beide federale staatsstructuren hebben verkiezingen geen effect doordat traditionele partijen collaboreren met hun buitenlandse tegenhangers. Het is goed om naar het politieke lot van de Vlamingen in België te kijken want zo zal het lot zijn van iedereen die tot de EU toetreedt: gevangen in politieke structuren waaruit je op basis van verkiezingen nooit meer ontsnapt.

Kartel
België en de Europese Unie zijn in essentie een kartel van traditionele politieke families (christendemocraten, liberalen, socialisten). In België wordt de federale regering gevormd door tegenhangers van traditionele partijen tussen beide (Frans en Nederlandse) taalgroepen, en op Europees niveau wordt het bestuur gevormd door tegenhangers binnen andere Europese staten.

Nederland kan niets beginnen tegen een ‘Europees kartel van nationale regeringen’ (Roland Vaubel) op dezelfde manier dat Vlaamsgezinde partijen in België niets kunnen beginnen tegen een Belgicistisch kartel van traditionele partijen. In beide gevallen consolideren de traditionele machtspartijen hun positie met 'buitenlandse' meerderheden. In België bewaren de Vlaamse machtspartijen het status quo met behulp van de Franstaligen. In Nederland bewaren de eigen machtspartijen het status quo met behulp van de andere nationale elites. In essentie is er geen verschil. Nederlandse partijen zijn steeds pro-Europees om dezelfde reden dat Vlaamse machtspartijen pro-Belgisch zijn, namelijk omdat het op lange termijn hun garantie is voor de macht.

Dat is de essentie van de politieke onvrijheid in een Europa onder de EU. Eurosceptische of niet-traditionele partijen kunnen nooit genoeg stemmen halen, enkel zichzelf laten isoleren of boycotten door samenspannende traditionele fracties. Ze kunnen zelfs niet winnen wanneer ze wél een meerderheid hebben, want het internationale kartel is altijd groter door het gewicht van de buitenlandse fracties. Net zoals de Vlaming in België op basis van verkiezingen niets kan bereiken, kan Nederland (of een andere natie) niets bereiken binnen de EU. Je kan enkel neerleggen bij de besluiten van wie het systeem controleert.

Iedereen Belg
Ik zeg iedereen Belg omdat er nu eenmaal geen Belgen bestaan (enkel Vlamingen en Fransen), net zoals er ook geen Europees volk bestaat. Er bestaat onmiskenbaar een Europese beschaving (etnisch blank, linguïstisch Indo-Europees, cultureel christelijk i.c. orthodox/katholiek) maar die bestaat enkel en alleen bij de gratie van die verschillende Europese volkeren.

Een staat zonder volk, creëert politici die niet voor een volk opkomen maar wel voor het systeem. Waarom? Ten eerste staat het federale niveau steeds boven het niveau van de natiestaat qua financiële en carrière-voordelen. Herman Van Rompuy is een lokaal politicus met relatief weinig stemmen die enkel macht kon krijgen door te collaboreren met Francofone politici in België en de belangen van Vlaanderen te verraden voor zijn eigen carrière. Datzelfde principe past hij nu toe op de EU: collaboreren met andere buitenlandse lokale politici binnen de EU om een rol te spelen op een hoger niveau waar hij anders nooit kon geraken. Dit gaat niet over Europa en onze toekomst maar over politieke elites en hun toekomst (en die van hun economische allianties). Ten tweede kan het federaal kartel zichzelf aan de macht houden en onderling beslissingen opleggen die men nationaal nooit op eigen kracht kan afdwingen. Dit corrumpeert politici die steeds het federale systeem verdedigen, en niet meer het algemeen belang van hun volk.

In België zie je daar de meest hallucinante voorbeelden van: in 2010 werd de grootste partij van Vlaanderen (NVA, pro-confederalisme) na een jaar van kunstmatige boycot in de regeringsvorming doodleuk buiten spel gezet in een 'noodregering'. Openlijk zeggen traditionele partijen nu al opnieuw hetzelfde te doen, al haalt NVA nog meer stemmen in de peilingen (31-33%) dan bij vorige verkiezing. Ze zullen niets bereiken, tenzij ze meer dan vijftig procent halen, en dan nog.

Idem voor de EU. Geert Wilders wou strengere regels voor gezinshereniging maar werd teruggefloten door eurocommissaris van binnenlandse zaken Cecilia Malmström ‘omdat geen enkel ander land het nut inziet om strengere eisen op te leggen aan gezinsmigranten’. Duidelijker kan het niet zijn: een meerderheid in jullie land beslist niet meer, wel een groep die zijn meerderheid haalt uit andere landen. De EU-structuren maken van verkiezingen (nationaal of Europees) een schijnvertoning zonder effect op het beleid. De consensus van het kartel wint steeds, en maakt de agenda op Europees niveau (50-80% van onze nationale wetgeving) die door natiestaten niet kan worden aangevochten ('voorrangsrecht').

Envoi
Inzicht in de totalitaire structuren van de EU en de machtsgreep van traditionele partijen is de eerste stap in de politieke reorganisatie van Europa. Binnen Europa bestaat immers geen relevant keuzemenu meer, enkel een stem voor of tegen het systeem van de traditionele consensus, en een tegenstem voor één niet-traditionele partij is kansloos. Een stem voor traditionele partijen, zowel op nationaal als Europees niveau, is een stem voor dezelfde agenda, voor hetzelfde oncontroleerbare systeem, namelijk de Europese Unie. Verkiezingen zijn a priori verloren en zinloos zolang de grootste gemene deler van de Nederlandse bevolking deze situatie niet begrijpt.